Na prvim i jedinim olimpijskim igrama održanim u bivšoj Jugoslaviji učestvovali su sportisti iz 49 država.
Taskmičari iz Egipta, Monaka, Portorika, Senegala i Britanskih Devičanskih ostrva bili su debitanti.
Olimpijski plamen je svečano zapaljen na stadionu Koševo bakljom koju je, nakon 1.600 nosača plamena, poslednja nosila klizačica Sanda Dubravčić.
Igre su trajale do 19. februara 1984. godine, a održavale su se na sarajevskim planinama: Bjelašnica (alpsko skijanje za muškarce), Jahorina (alpsko skijanje za žene), Igman (nordijske discipline i ski skokovi) i Trebević (bob), kao i na lokacijama u gradu: Olimpijski stadion Koševo, Olimpijski kompleks Zetra, Kulturno-sportski i sajamski centar Skenderija.
Odluku da Sarajevo bude domaćin XIV Zimskih olimpijskih igara donio je Međunarodni olimpijski odbor 1978. godine na zajedanju u Atini.
Izbor Sarajeva za grada domaćina objavljen je 18. maja 1978. tokom 80. sednice Međunarodnog olimpijskog komiteta (MOK).
U konkurenciji su bili japanski Saporo i zajednička kandidatura dva švedska grada Falun i Gothenborg.
U organizaciju su utrošena velika sredstva.
Pripreme koje su trajale godinama, osim dobro organiziranih igara, kao rezultat imaju izgrađene puteve, hotelske komplekse kako na planinama (Bjelašnica, Igman, Jahorina) tako i u gradu.
Sarajevo i Jugoslavija su postali središte svetskog i medijskog interesovanja.
Samo otvaranje pratilo je najmanje dve milijarde ljudi putem televizijskog prenosa.
Smatra se da su Zimske olimpijske igre sigurno jedna od najboljih stvari koje su se dogodile Sarajevu.
