Agroekologija — nauka, praksa i pokret koji traži društvenu, političku, ekonomsku i ekološku održivost u globalnom sistemu ishrane — dobija na zamahu u SAD, navodi se u novom komentaru koji vodi Dartmut u časopisu Nature Food. Kako navode koautori, pristup zahteva koordinaciju između naučnika, farmera i aktivista.
„Kada je reč o održivoj hrani i poljoprivredi, ljudi u SAD su više upoznati sa organskom poljoprivredom, proizvodnjom hrane bez sintetičkih inputa i regenerativnom poljoprivredom, koja prvenstveno teži da povrati zdravlje zemljišta“, kaže glavni autor Theresa Ong, docent za studije životne sredine u Dartmouthu.
„Agroekologija je drugačija, jer nastoji da postigne i ekološku i socijalnu održivost prehrambenih sistema bez žrtvovanja jednog za drugog. Ne možemo sačuvati biodiverzitet i integritet ekosistema bez očuvanja sredstava za život poljoprivrednika i obezbeđivanja da sistemi ishrane koje stvaramo obezbeđuju hranu koja je kulturno relevantno za lokalne zajednice, a ne samo ispunjavanje kalorijske kvote“, kaže Ong.
Pristalice agroekologije kažu da američkim prehrambenim sistemom dominira industrijska poljoprivreda, koju karakteriše monokulturna proizvodnja, oslanjanje na agrohemikalije kao što su pesticidi i đubriva, i napredna tehnologija i mašinerije koje u velikoj meri zavise od fosilnih goriva.
Prethodno istraživanje je otkrilo da izazovi sa kojima se suočavaju globalni sistemi ishrane — koji uključuju nesigurnost hrane, krize javnog zdravlja, gubitak biodiverziteta i klimatske promene — delimično održavaju sistem ishrane SAD i politički uticaj njegovih velikih igrača.
Decenijama, mnogi u SAD i šire pozivaju na transformaciju industrijskog prehrambenog sistema. Ujedinjene nacije su promovisale agroekologiju kao mehanizam za postizanje te transformacije.
Uprkos rastućoj međunarodnoj reputaciji, agroekologija je sporo stekla priznanje izvan akademskih krugova u SAD.
Ali osoblje američkog Ministarstva poljoprivrede zatražilo je od agroekologa da sazovu američki samit o agroekologiji 2023. godine, koji je okupio 100 aktera u prehrambenom sistemu kako bi razgovarali o promovisanju istraživanja ove vrste u zemlji.
Učesnici su razgovarali o potrebi za pravičnom zastupljenošću i podrškom za sve zainteresovane strane u sistemu ishrane, uključujući poljoprivredne praktičare, kreatore promena u prehrambenim sistemima i naučnike, kao io povećanom pristupu finansiranju i etičkim pristupima istraživanju.
„’Suverenitet hrane’—pravo na definisanje, proizvodnju i pristup zdravoj hrani koja je kulturološki prikladna i koja čuva načine života farmera—je ključni cilj u agroekologiji i prvi ga je definisao La Via Campesina, međunarodni seljački pokret, 1996.“, kaže Ong, koji je bio učesnik samita.
Samit o agroekologiji se zasniva na zamahu koji je rastao tokom poslednjih 15 godina, osnivanjem neprofitne američke Alijanse za suverenitet hrane 2010. godine i donošenjem zakona o suverenitetu hrane u osam država (Mejn, Vermont, Masačusets, Džordžija, Severna Karolina, Juta , Vajoming i Montana). Pored toga, agroekološki instituti su stvoreni na Univerzitetu A&M na Floridi 2022. i Univerzitetu u Vermontu 2023. godine.
Još mnogo posla mora da se uradi kako bi se osiguralo da svi glasovi budu zastupljeni i da imaju moć donošenja odluka u ovom prostoru, od onih koji možda dele mnoge iste vrednosti i ciljeve, kao što su veliki i mali farmeri, porodični farmeri, farmeri migranti, crni i autohtoni farmeri i poljoprivredni radnici, prema koautorima.
„Agroekologija se bavi izgradnjom koalicija kako bi se osigurala pravična zastupljenost i koordinacija između farmera, aktivista i akademika“, kaže Ong.
