Dijagnoza raka kod kralja Čarlsa III stavlja veći pritisak na britansku monarhiju u trenutku kada se ona i dalje prilagođava posle 70-godišnje vladavine pokojne kraljice Elizabete Druge.
Kada je nasledio presto pre 17 meseci, Čarls se suočio sa zadatkom da dokaže da 1.000 godina stara institucija ostaje relevantna u modernoj naciji koja obuhvata građane iz svih krajeva sveta. Sada će kralj, koji je u novembru napunio 75 godina, morati da predvodi taj napor dok se bori protiv raka.
Bakingemska palata objavila je u ponedeljak da je Čarlsu dijagnostikovan neotkriveni oblik raka. Kralj planira da nastavi sa izvršavanjem svojih državnih dužnosti, kao što su pregled vladinih dokumenata i sastanak sa premijerom, ali će se povući iz javnih pojava.
Iako stručnjaci tvrde da dijagnoza verovatno neće ugroziti stabilnost kuće Vindzor, ipak postoje značajni pritisci.
Čarls je čekao skoro 74 godine – duže nego bilo koji prethodni naslednik – da postane kralj. Sada, u godinama kada je većina njegovih savremenika već u penziji, Čarls ima manje od dve godine da ostavi svoj pečat na monarhiji.
Iako su dužnosti ustavnog monarha uglavnom ceremonijalne, kraljevske obaveze mogu biti iscrpljujuće. Pored ceremonija u punoj kraljevskoj opremi, kralj obavlja sastanke sa političkim liderima, prisustvuje ceremonijama posvećenja i događajima u čast dostignuća britanskih građana. To je rezultiralo sa 161 danom kraljevskih obaveza tokom Čarlosove prve godine na tronu.
Prinčevi Hari i Vilijam sa porodicama – Harijeva supruga Megan, vojvotkinja od Saseksa, i Vilijamova supruga Kejt, princeza od Velsa – takođe imaju zdravstvene probleme. Kejt je bila hospitalizovana dve nedelje nakon operacije abdomena u privatnoj londonskoj klinici i neće se vratiti na javne dužnosti sve do posle Uskrsa. Sa dva najvidljivija člana porodice koji su bolesni, pritisak na porodicu da održi korak može biti intenziviran.
Kako se monarhija suočava sa ovim izazovima, Čarls se trudi da dokaže kontinuiranu važnost monarhije u multikulturalnoj Britaniji. Tokom proteklih sedam decenija, Britanija je postala mesto gde školska deca govore više od 300 jezika, a manje od polovine stanovništva se izjašnjava kao hrišćani. U tom kontekstu, Čarls je pokušao da demonstrira stalnu važnost monarhije putem susreta sa verskim vođama, etničkim manjinama i predstavnicima svake od četiri nacije koje čine Ujedinjeno Kraljevstvo.
Ali dok monarhija ostaje simbol britanske istorije i tradicije, ona takođe podseća na imperijalnu prošlost Britanije i ulogu u trgovini robljem. Čarls se suočava sa pritiscima da se pozabavi ovim pitanjima, uključujući i pozive na reparacije za ropstvo.
Uprkos ovim izazovima, monarhija ostaje simbol stabilnosti i kontinuiteta u Britaniji, ali se suočava sa sve većim zahtevima da se prilagodi promenljivom društvu i da se suoči sa svojom istorijom.
