Henri Kisindžer, jedan od najmoćnijih diplomata u istoriji, koji je krojio spoljnu politiku Sjedinjenih Američkih Država (SAD) u službi dvojice predsednika, umro je u sredu u 101. godini.
Kako je saopštila „Kisindžer asocijacija“, on je preminuo u svojoj kući u Kentu u saveznoj američkoj državi Konektikat.
Kisindžer je bio aktivan i nakon što je proslavio 100. rođendan, prisustvovao je sastancima u Beloj kući, objavio knjigu o stilovima rukovođenja i svedočio pred senatskim komitetom o nuklearnoj pretnji od strane Severne Koreje.
On je u julu ove godine došao u iznenadnu posetu Pekingu gde se sastao sa kineskim predsednikom Si Đinpingom.
Kidindžer je tokom 1970-ih, dok je bio državni sekretar pod republikanskim predsednikom Ričardom Niksonom, bio učesnik i arhitekta mnogih globalnih događaja koji su promenili epohu.
Njegovi napori doveli su do diplomatskog otvaranja Kine, značajnih američko-sovjetskih pregovora o kontroli naoružanja, proširenja veza između Izraela i njegovih arapskih suseda i Pariskog mirovnog sporazuma sa Severnim Vijetnamom.
Nakon Niksonove ostavke 1974, Kisindžer je nastavio da bude diplomata od uticaja i pod predsednikom Džeraldom Fordom, a svoja mišljenja o spoljnoj politici nastavio je da daje do kraja svog života.
Dobitnik je Nobelove nagrade za mir 1973, godine, što je izazvalo brojne kontraverze, a dva člana Nobelovog komiteta podnela su ostavke zbog izbora i pojavila su se pitanja o američkom tajnom bombardovanju Kambodže.
Henri Kisindžer je rođen kao Hajnc Alfred Kizinger 1923. u Firtu, u nemačkom regionu Frankenu. Potiče iz jevrejske porodice; otac mu je bio učitelj. Zbog pogroma i proterivanja Jevreja iz Hitlerove Nemačke, 1938. godine beži sa roditeljima u Njujork (SAD). 19. juna 1943. dobija američko državljanstvo i odmah potom je mobilisan. Posle Drugog svetskog rata, ostaje u Nemačkoj gde radi u američkoj zoni kao kontraobaveštajac.
Godine 1947. vraća se u SAD gde nastavlja školovanje na Univerzitetu Harvard na kom 1954. brani doktorsku disertaciju na temu „Meternih, Kastlro i problemi mirovnog ugovora 1812-1822″. Između 1954. i 1971. bio je član rektorata Harvardskog univerziteta, kao i naučni saradnik i predavač. U to vreme bio je saradnik u mnogim političkim kao i vojnim institucijama SADa. Nakon napuštanja aktivne političke karijere 1977, prihvata profesuru na katedri za međunarodnu diplomatiju na vašingtonskom Džordžtaun univerzitetu.
Politikom je počeo da se bavi 1957. godine, kao savetnik guvernera Nelsona Rokefelera.
