Srušena zgrada u Kafr El Šeiku bila je mesto gde su nekada stajali drevni Egipćani i gledali u zvezde iznad.
Pre više od 2.500 godina, zgrada je predstavljala najveću astronomsku opservatoriju poznatu u Egiptu u 6. veku pre nove ere, deo onoga što danas zovemo Hram faraona u gradu Buto.
Tamo su rani astronomi marljivo pratili kretanje Sunca i zvezda, što je bila vitalna usluga u životima starih Egipćana.
Egipćani su bili među najveštijim astronomima u drevnoj istoriji, a njihovo nasleđe odjekuje do danas. U starom Egiptu je rođen kalendar od 365 dana i 24-časovni dan. Potpuno su mapirali noćno nebo i imali svoja sazvežđa i zodijak, čiji se neki znaci i danas prepoznaju.
Novootkrivena opservatorija pokazuje te veštine, čak i sa samo oskudnim dokazima koji su izdržali zub vremena.
Sama zgrada, izgrađena od cigli od blata, pokrivala je površinu od 850 kvadratnih metara (9.150 kvadratnih stopa), izgrađena u obliku slova L oslonjena na stubove, sa ulazom okrenutim prema istoku, u pravcu izlaska sunca.
Unutar njih, arheolozi iz egipatskog Ministarstva turizma i antikviteta pronašli su artefakte i pribor povezane sa proučavanjem neba.
Posebno je zapažen bio veliki kosi sat u senci, dizajna koji su osmislili stari Egipćani da bi pratili vreme. Ovi satovi su bili vrsta sunčanog sata, koji su koristili kretanje senke dok se Sunce kreće po nebu da bi pratili doba dana od zore do sumraka.
Ovaj poseban sat se sastojao od 4,8 metara (15,7 stopa) niza krečnjačkih ploča, na koje je postavljeno pet ravnih krečnjačkih blokova, tri vertikalna i dva horizontalna. Iako su sada već izlizane, na ovim blokovima, linije bi nekada bile ispisane da bi pratile promenljivi nagib senke koja je bacana na blokove dok se Sunce kreće.
U jednoj kružnoj prostoriji pronađen je i veliki kameni blok sa dva okrugla kamena bloka, jednim na severu i jednim na zapadu. Ovo je takođe korišćeno za praćenje nagiba Sunca.
Niz od pet manjih prostorija je verovatno korišćen za skladištenje alata opservatorije, dok su četiri male sobe od cigle od blata i jedna soba od kamena korišćene kao toranj opservatorije. Otkrivena je i velika sala sa tri zida premazana žutim malterom na kojima su bili oslikani murali.
To je uključivalo ritualni čamac sa osam niša i dva vesla pozadi. Na prednjem delu čamca, arheolozi su napravili crtež Horusove glave i Udžat oka, simbola koji se ne vezuju samo za univerzum i kosmos, već i za boga Horusa i boginju Vadžet, najvažnijih božanstava u Butou.
U sredini ove dvorane stoji kamena platforma, na kojoj su pronađeni natpisi uglavnom astronomskih scena izlaska i zalaska sunca tokom tri godišnja doba posmatrana u starom Egiptu.
Artefakti u opservatoriji su bronzane statue Ozirisa i Nemesa, statua boga Besa od terakote i granitna statua koja datira iz 26. dinastije, pod vlašću faraona Vahibrea Psamtika I. Ova statua prikazuje Ozirisa i upisana je u sveštenik Psamtik-Seneb, koji sadrži titulu nosioca kraljevskog pečata.
Ostali artefakti uključuju merni alat, ogrlicu od fajansa, statuu boga Ptaha od fajansa, verske simbole od fajansa, grnčarske artefakte, poklopce za amfore napravljene od maltera i stolove za prinose.
Astronomija je bila duboko važna za stare Egipćane. Oni su koristili svoj složeni kalendar da bi obeležili protok vremena i odredili datume verskih i političkih rituala, kao što su festivali i krunisanja. Takođe je bio važan za praćenje godišnjih poplava Nila, poljoprivredu i plovidbu.
Danas naš kalendar uzimamo zdravo za gotovo – to je samo deo našeg načina života, širom sveta.
Ipak, imamo, barem delimično, naporan rad i genijalnost drevnih egipatskih astronoma da zahvalimo za to – i njihovom čvrstom inženjeringu, da takvi hramovi kao što je ovaj još uvek stoje tako da možemo da proučavamo njihov rad, hiljadama godina nakon što su njihovi životi nestali u pesak.
