Zakiseljavanje okeana će se verovatno skoro utrostručiti do kraja veka – drastična promena životne sredine koja bi mogla da utiče na važne morske vrste poput mesnatih morskih algi, algi koje rastu vertikalno i promovišu biodiverzitet u više od trećine svetske obale. Da bi stekli bolju predstavu o tome kako bi se morske alge mogle ponašati u okeanu koji se brzo zakiseljuje, tim švedskih naučnika iz mora podvrgnuo je uobičajenu mesnatu vrstu morske alge nivoima kiselosti koji se očekuju do kraja veka.
U studiji objavljenoj u časopisu Current Biologi, oni navode da je povećano zakiseljavanje uticalo na hemijsku ravnotežu morske trave, učinilo i njenu strukturu i njena tkiva slabijim i smanjilo njene ukupne šanse za preživljavanje.
„Klimatske promene dovode do neviđenih promena u kopnenim i vodenim ekosistemima kroz emisiju gasova staklene bašte, uključujući ugljen-dioksid“, pišu autori, sa sedištem na Univerzitetu u Geteborgu i Kraljevskom tehnološkom institutu KTH. „Skoro trećinu tog CO 2 preuzima okean, što ima duboke efekte na morske alge.“
Da bi testirali kako će budući uslovi zakiseljavanja okeana uticati na mesnate morske alge, tim je uzgajao Fucus vesiculosus, uobičajenu smeđu mesnatu algu, u vodi tretiranoj rastvorenim CO2 tokom 90 dana. Oni su rastvorili dovoljno ugljen-dioksida da oponašaju količinu zakiseljavanja za koju očekujemo da će biti prisutna 2100. godine, što je skoro tri puta više od kiselosti u današnjim okeanima.
Tokom eksperimenta, tim je posmatrao morsku algu i na vidljivom nivou, mereći koliko je rasla, i na mikroskopskom nivou, posmatrajući male promene u njenoj strukturi.
Tim je takođe izračunao koliko dobro alge obavljaju fotosintezu, analizirali su njen hemijski sastav, testirali njenu čvrstoću talusa (lišće i stabljike koji čine jezgro strukture morske trave) i posmatrali kako se morska trava pomera ili lomi kao odgovor na mehanički stres dizajniran da simulira talase (metrika koja se zove „povlačenje“) kako bi se videlo da li bi bilo u većem riziku od oštećenja ili odvajanja u okeanu.
Nakon poređenja ovih metrika sa merenjima uzetim od F. vesiculosus uzgojenog u ne-zakiseljenoj morskoj vodi, tim je otkrio da je zakiseljavanje dalo različite rezultate.
Morske alge uzgajane u zakiseljenoj vodi su zapravo više rasle, efikasnije se fotosintetizovale i nisu pokazale značajno povećanje otpora. Međutim, oni su takođe primetili da je zakiseljena morska alga imala smanjenu snagu steljke, manje gusto tkivo, porozniju strukturu u celini i niže nivoe kalcijuma i magnezijuma – važnih hranljivih materija koje doprinose snazi i fleksibilnosti strukture biljke. Uopšteno govoreći, zakiseljene morske alge su se lakše lomile i češće su umirale.
„Negativni efekti zakiseljavanja okeana na strukturu tkiva i otpornost morskih algi kao što je F. vesiculosus mogli bi imati drastične efekte na priobalne ekosisteme“, pišu istraživači. „Takve promene bi mogle dovesti do ukupnog smanjenja pokrivenosti morskim algama, sa odgovarajućim negativnim efektima na organizme koji zavise od ovih staništa za hranu i sklonište.
Tim poziva na dodatna istraživanja kako bi se testiralo da li su uticaji zakiseljavanja okeana slični za sve mesnate morske alge. „Ako se pokaže da je ovo opšti mehanizam koji utiče na mesnate morske alge, očekuje se da će zakiseljavanje okeana imati kritične strukturalne efekte na ekosisteme stenovitih obala s obzirom na to koliko su široko rasprostranjene i fundamentalne smeđe morske alge na jednoj trećini obala sveta.“
