Mlade žene koje dožive srčani udar imaju više nepovoljnih ishoda i veća je verovatnoća da će se vratiti u bolnicu u poređenju sa muškarcima sličnog uzrasta u godini nakon otpusta. Prema studiji objavljenoj u Journal of the American College of Cardiology, drugi srčani udar i bol u grudima zbog srca su najčešći uzroci ponovne hospitalizacije, ali hospitalizacije koje nisu bile srčane pokazale su najznačajniji disparitet.
„Sve ovo počinje podizanjem svesti javnosti o prevenciji srčanih udara i programima skrininga za otkrivanje tradicionalnih faktora rizika pre nego što pacijent doživi srčani udar. Mnogi ljudi misle da se srčani udari javljaju samo kod sredovečnih ili starijih muškaraca, što nije tačno“, rekao je Micuaki Savano, MD, Ph.D., postdoktorski saradnik u bolničkom centru Iale-Nev Haven za istraživanje i evaluaciju ishoda i glavni autor studije.
„Ljudi treba da budu svesni da se srčani udari javljaju i kod mladih žena i da se mogu manifestovati sa atipičnim simptomima. Nakon što dožive srčani udar, mladim ženama će verovatnije biti potreban pristup od 360 nivoa.“
Istraživači su koristili podatke iz studije VIRGO, opservacione studije o prezentaciji, lečenju i ishodima mladih žena i muškaraca koji su doživeli srčani udar u dobi od 18 do 55 godina. U trenutnoj studiji, uključeno je 2.985 pacijenata u SAD (2.009 žena naspram 976 muškaraca) hospitalizovanih zbog srčanog udara. Nakon isključivanja smrtnih slučajeva u bolnici, konačna kohorta je uključivala 2.979 pacijenata (2.007 žena naspram 972 muškarca).
Studija je ispitivala akutne događaje sa svim uzrocima i uzrocima koji su zahtevali hospitalizaciju, što je definisano kao boravak u bolnici ili na opservaciji duži od 24 sata u toku jedne godine od otpusta nakon srčanog udara. Događaji su kategorisani na sledeći način:
„Mislimo da mlade žene koje imaju srčani udar imaju tendenciju da imaju veći teret kardiovaskularnih faktora rizika u poređenju sa muškarcima. Uopšteno govoreći, mlade žene u premenopauzi su zaštićene sopstvenim estrogenskim hormonom da imaju manju incidencu srčanih udara. Dakle, da bi se prevazišli Ova fiziološka zaštita, mislimo da je veća akumulacija faktora rizika, kao što su gojaznost, visok krvni pritisak, visok holesterol, pušenje cigareta, itd., potrebna da bi izazvali efekat „proboja“, rekao je Savano.
Prosečna starost je bila 47 godina, a 70% se identifikovalo kao belci koji nisu iz Španije. Veliki procenat žena koje su se identifikovale kao crne koje nisu latinoameričke nacionalnosti u poređenju sa muškarcima. Žene su takođe imale veću prevalenciju komorbiditeta, uključujući gojaznost, kongestivnu srčanu insuficijenciju, prethodni moždani udar i bubrežnu bolest. U kohorti pacijenata, verovatnije je da će mlade žene imati niska primanja, da imaju istoriju depresije i značajno lošije zdravstveno stanje u poređenju sa muškarcima u studiji.
„Za žene, ovaj veći broj faktora rizika će verovatno izazvati poteškoće u njihovoj kontroli nakon otpuštanja“, rekao je Savano. „Loša kontrola faktora rizika povezana je sa lošijim ishodima, uključujući ponavljanje srčanih udara, bol u grudima zbog srca, kao i druge aterosklerotične bolesti poput moždanog udara.“
Prema istraživačima, manje je verovatno da će se žene javiti u bolnicu sa bolom u grudima i veća je verovatnoća da će stići više od šest sati nakon pojave simptoma. Takođe je bila veća verovatnoća da imaju infarkt miokarda bez ST-elevacije ili infarkt miokarda sa neopstruktivnim koronarnim arterijama (MINOCA). Žene koje su imale MINOCA bile su mlađe, verovatnije su bile ne-Hispanske crne pacijentkinje, pušači, niži obrazovni status i imale su najmanji udeo prethodne koronarne bolesti.
Ovi pacijenti su takođe prijavili niže zadovoljstvo tretmanom u poređenju sa muškarcima ili ženama sa infarktom miokarda sa opstruktivnom bolešću koronarne arterije (MI-CAD). U proseku, žene su duže ostajale u bolnici i primale su niže stope medicinskih terapija koje su preporučile smernice, uključujući aspirin, statine, beta-blokatore i inhibitore enzima koji konvertuje angiotenzin (ACE inhibitore).
Stope hospitalizacije svih uzroka u roku od godinu dana nakon otpuštanja bile su 34,8% za žene i 23% za muškarce. Vodeći uzrok hospitalizacija žena bile su koronarne, a zatim nesrčane, zatim druge hospitalizacije povezane sa srčanim udarom i moždanim udarom. Žene sa MINOCA imale su niže stope jednogodišnjih ishoda u poređenju sa ženama koje su imale MI-CAD. Postojao je značajniji polni disparitet između žena i muškaraca za ne-srčane hospitalizacije u poređenju sa svim drugim hospitalizacijama (145,8 prema 69,6 na 1.000 čoveko-godina).
„Mislimo da je akumulacija faktora rizika uočena u populaciji MI-CAD povezana sa visokom incidencom hospitalizacije godinu dana nakon srčanog udara“, rekao je Savano. „Moramo naglasiti, međutim, da to ne znači da su MINOCA pacijenti ‘niskog rizika’. Iz nedavnih studija znamo da MINOCA nije benigna bolest u poređenju sa ženama slične starosti i ovi slučajevi zahtevaju dalju procenu kako bi se razumeo osnovni mehanizam i lečenje određenih stanja.
Prema istraživačima, nalazi pokazuju potrebu za kontinuiranim naporima da se optimizuju sekundarne preventivne strategije za smanjenje hospitalizacija povezanih sa koronarnim bolestima, ali i naglašavaju potrebu za daljim istraživanjem uzroka i mehanizama nekardijalne hospitalizacije, posebno imajući u vidu značajan polni disparitet.
U pratećem uvodniku, gđa Martha Gulati, MD, rekla je: „Ova studija značajno identifikuje povećanu stopu kardiovaskularnih i nekardiovaskularnih rehospitalizacija kod žena u poređenju sa muškarcima, sa jasnom vezom između psihosocijalnih i demografskih faktora. Ipak, osnovni uzrok o polnim razlikama u psihosocijalnim faktorima i stopi komorbidnih stanja ostaje neuhvatljiv.“
„Zašto je više žena nego muškaraca identifikovano kao ljudi sa niskim prihodima u ovoj kohorti? Zašto ova kohorta pokazuje skoro dvostruko veću prevalenciju depresije kod žena u poređenju sa muškarcima? Kao kardiovaskularna zajednica, nastavljajući da se pitamo zašto bismo možda mogli doći do ‘šta dalje’.“
Ograničenja studije uključuju detalje o nekardijalnim hospitalizacijama koje nisu prikupljene i rezultati se možda neće moći generalizovati na grupe stanovništva koje su bile nedovoljno zastupljene u studijskoj kohorti.
