Ljudi u Švedskoj neevropskog porekla imaju skoro tri puta više simptoma poremećaja u ishrani nego ljudi rođeni u Švedskoj. Ali uprkos tome, oni imaju znatno manji pristup specijalističkom lečenju. Ovo je prema novom istraživanju Karolinska instituta objavljenom u BJPsich Open.
Poremećaji u ishrani kao što su anoreksija i bulimija ranije su viđeni kao stanja koja uglavnom pogađaju bele žene iz socioekonomski privilegovanih porodica. Tokom 1980-ih, poremećaji u ishrani su čak opisani kao jedinstveni zapadni „sindrom vezan za kulturu“.
Danas je dobro utvrđeno da je ovaj stereotip netačan i zastareo; poremećaji u ishrani mogu uticati na ljude iz svih sfera života, bez obzira na pol, etničku pripadnost ili socio-ekonomsko poreklo. Iz globalne perspektive, poremećaji u ishrani postaju sve češći, posebno u istočnoj i jugoistočnoj Aziji.
Istraživači sa Instituta Karolinska sada pokazuju da su problemi sa poremećenom ishranom znatno veći kod ljudi rođenih u neevropskim zemljama nego kod ljudi rođenih u Švedskoj.
„Postoji percepcija da poremećaji u ishrani uglavnom pogađaju bele ljude, ali ovi rezultati pokazuju veću prevalenciju simptoma među pojedincima rođenim u inostranstvu, posebno među migrantima iz neevropskih zemalja koji takođe imaju tendenciju da budu obojene osobe“, kaže prvi autor Matijas Strand. , postdoktorski istraživač u Centru za istraživanje psihijatrije na Odeljenju za kliničku neuronauku, Karolinska institut.
Studija je zasnovana na istraživanju javnog zdravlja u Stokholmu iz 2014. godine, koje je sadržalo četiri pitanja o poremećajima u ishrani i na koje je odgovorilo više od 47.000 ljudi. Analiza pokazuje da su osobe rođene u drugoj evropskoj zemlji imale nešto više simptoma od onih rođenih u Švedskoj, dok su osobe rođene van Evrope imale skoro tri puta više simptoma poremećaja u ishrani. Istraživači takođe pokazuju da ljudi rođeni u Švedskoj, ali sa dva roditelja rođena u inostranstvu, imaju dvostruko više simptoma poremećaja u ishrani nego ljudi sa oba roditelja rođena u Švedskoj.
Istraživači su takođe analizirali ko prima specijalistički tretman u Stokholmskom centru za poremećaje u ishrani na osnovu toga gde žive.
„Ispostavilo se da četiri stambena područja sa najvećom verovatnoćom da dobiju specijalistički tretman imaju prilično nisku prevalenciju simptoma poremećaja u ishrani, kao i nizak procenat ljudi sa stranom pozadinom“, kaže Matijas Strand.
Nasuprot tome, stanovnici u pet oblasti sa najvećom incidencom simptoma poremećaja u ishrani (Botkirka, Skarholmen, Rinkebi-Kista, Spanga-Tensta i Hasselbi-Vallingbi) imaju najmanju verovatnoću da dobiju specijalistički tretman. Značajno je da sve ove oblasti takođe imaju visok udeo migranata.
„Postoji jaka neravnoteža između prevalencije simptoma poremećaja u ishrani i pristupa specijalizovanoj nezi. Drugim rečima, postoji značajan jaz između onih koji imaju problema sa poremećenom ishranom i onih koji primaju specijalistički tretman, a to je nešto što treba promena“, kaže Matijas Strand.
„Predugo je postojala zabluda da poremećaji u ishrani uglavnom utiču na određenu demografsku grupu. Naši nalazi pokazuju da to nije slučaj u Stokholmu. Moramo da proširimo naše razumevanje i obezbedimo da zdravstveni resursi budu dostupni svim pojedincima. bez obzira na njihovo poreklo“.
Istraživanje se sada nastavlja intervjuima sa pacijentima sa poremećajima u ishrani iz inostranstva kako bi se identifikovale moguće prepreke i barijere za negu.
