Metil hlorid (CH 3 Cl) je jedan od najčešćih gasova na bazi hlora u Zemljinoj atmosferi. Zajedno sa srodnim hemikalijama, on uništava ozonski omotač, izlažući život na planeti više sunčevog ultraljubičastog zračenja. Izvori i procesi koji emituju gas i uklanjaju ga iz atmosfere još su nejasni.
U novoj studiji objavljenoj u Journal of Geophisical Research: Biogeosciences, Hartmann i kolege su otkrili da biljke zvane kraljevske paprati (Osmunda regalis) emituju metil hlorid sa izotopskim sastavom drugačijim od onog koji emituju industrijski izvori. Izotopi su različiti oblici istog hemijskog elementa sa različitim brojem neutrona. Njihova analiza je takođe otkrila da druga biljka, nazvana klupska mahovina, razlaže metil hlorid koristeći još neotkriven mehanizam. Analiza izotopa bi, kažu, mogla pomoći da se razjasni distribucija porekla i uklanjanja gasa.
Istraživači su prvo istražili proizvodnju metil hlorida od strane kraljevske paprati, koja je uobičajena u umerenim i suptropskim regionima i emituje velike količine metil hlorida. Sakupili su i analizirali uzorke kraljevske paprati u botaničkoj bašti u Nemačkoj.
Otkrili su da se proporcije izotopa ugljenika, vodonika i hlora u metil hloridu proizvedenim od kraljevske paprati značajno razlikuju od onih koje proizvodi industrijski proizveden metil hlorid.
Zatim su istraživači analizirali izotopski sastav metil hlorida kada ga razbije mahovina (Selaginella kraussiana). Otkrili su jedinstveni izotopski obrazac koji se razlikuje od onih koje proizvode druge biljke koje razgrađuju metil hlorid, što sugeriše da mahovina koristi nepoznati mehanizam za obradu gasa.
Ovi hemijski otisci prstiju, kažu istraživači, mogli bi se koristiti u budućim istraživanjima za razjašnjavanje unosa i uklanjanja metil hlorida u atmosferi.
