Pre tačno osamdeset osam godina, poslednji poznati tasmanijski tigar, poznat i kao tilacin, uginuo je u zoološkom vrtu Beaumaris u Hobartu. Sada, naučnici sa Univerziteta Novog Južnog Velsa (UNSV) u Sidneju dodaju tri nova pretka ovoj fascinatnoj porodici, osvetljavajući evoluciju tilacina i prošlost tog izgubljenog roda.
U najnovijem istraživanju objavljenom u Journal of Vertebrate Paleontology, paleontolozi su otkrili tri nove vrste tilacina iz fosilnih ostataka pronađenih u području svetske baštine Riversleigh u severozapadnom Kvinslendu. Ovi fosili, stari između 25 i 23 miliona godina, pružaju novu perspektivu na poreklo i evoluciju tilacina tokom kasnog oligocena.
Najveća od tri nove vrste, Badjcinus timfaulkneri, težila je između 7 i 11 kilograma, što je otprilike veličina velikog tasmanijskog đavola. Nazvan po Timu Faulkneru, direktoru Australijskog parka reptila i generalnom direktoru Aussie Ark, ovaj tilacin pruža uvid u razvoj predaka tasmanijskog tigra. Dr. Tim Čerčil, glavni autor studije, napominje da je Badjcinus timfaulkneri imao moćnu vilicu koja je mogla da se probije kroz kosti svog plena.
Drugi novi član porodice Thilacine, Nimbacinus peterbridgei, bio je nešto veći od tigrovog kvola, težak oko 3,7 kilograma. Ova vrsta je opisna iz gotovo potpune kosti vilice pronađene u lokalitetu Vhite Hunter. Profesor Majk Arčer, koautor studije, ističe da je Nimbacinus peterbridgei bio generalizovaniji predator, verovatno fokusiran na male sisare u drevnim šumama Riversleigha.
Treća nova vrsta, Ngamalacinus nigelmarveni, težila je oko 5,1 kilogram i imala je specijalizovane zube za mesožderstvo, uključujući izdužene sečiva sa dubokim urezima u obliku slova V. Ova vrsta je dobila ime po Najdželu Marvenu, poznatom britanskom televizijskom voditelju koji se bavi prirodom i praistorijskim životom.
Ova otkrića dodatno osvetljavaju raznovrsnost i evolucijski razvoj tilacina. Prisustvo tri različite loze specijalizovanih tilacinida tokom kasnog oligocena ukazuje na brzu diverzifikaciju ove grupe torbara u to vreme. Pored toga, ovo istraživanje doprinosi sve većem razumevanju bogate faune mesoždera u Australiji tokom ovog perioda, što dovodi u pitanje ranije pretpostavke o dominaciji reptilskih mesoždera.
Dr. Čerčil i njegov tim nadaju se da će ovo istraživanje ubrzati otkrivanje novih lekova i pružiti uvid u složeni svet evolucije tilacina. Profesor Arčer dodaje da nova otkrića iz Riversleigha upotpunjuju našu sliku o raznolikosti mesoždera sisara u drevnim ekosistemima, poredeći ih sa sličnim evolutivnim radijacijama u drugim delovima sveta.
