Zdravstvena agencija UN u četvrtak je proglasila kraj skoro četvoromesečne epidemije virusa Marburg u Ekvatorijalnoj Gvineji, rekavši da je bolest, rođaka ebole, izazvala 35 potvrđenih ili sumnjivih smrti.
„Izbijanje Marburg virusne bolesti u Ekvatorijalnoj Gvineji završeno je danas bez novih slučajeva prijavljenih u protekla 42 dana nakon što je poslednji pacijent otpušten sa lečenja“, navodi se u saopštenju Svetske zdravstvene organizacije (SZO).
Visoko virulentni mikrob izaziva ozbiljnu temperaturu, često praćenu krvarenjem i otkazivanjem organa.
To je deo takozvane porodice filovirusa koja uključuje hemoragičnu groznicu ebole, koja je izazvala nekoliko smrtonosnih epidemija u zapadnoj i centralnoj Africi.
Epidemija, proglašena 13. februara, bila je prva te vrste u Ekvatorijalnoj Gvineji, maloj priobalnoj državi u centralno-zapadnoj Africi.
„Zabeleženo je ukupno 17 laboratorijski potvrđenih slučajeva i 12 smrtnih slučajeva. Sva 23 verovatna slučaja su umrla“, saopštila je SZO.
„Četiri pacijenta oporavila su se od virusa i upisana su u program za preživele kako bi dobili psihosocijalnu i drugu podršku nakon oporavka“, dodaje se.
U saopštenju se odaje priznanje lokalnim zdravstvenim radnicima i podršci partnerskih organizacija za „naporan rad“ u borbi protiv epidemije, od čega veliki deo podrazumeva praćenje i izolaciju ljudi u kontaktu sa pacijentima.
Epidemija u Ekvatorijalnoj Gvineji poklopila se sa izbijanjem Marburga na drugoj strani kontinenta, u Tanzaniji. Šest ljudi je umrlo u dvomesečnoj epizodi, koja je zvanično proglašena završenom 2. juna.
Prvo izbijanje Marburga u Africi zabeleženo je u Južnoj Africi 1975. godine.
Epidemije ili sporadični slučajevi su takođe prijavljeni u Keniji, Angoli, Gani, Gvineji, Demokratskoj Republici Kongo i Ugandi, kao i u Ekvatorijalnoj Gvineji i Tanzaniji ove godine.
Pretpostavljeni prirodni izvor virusa je afrički voćni slepi miš, koji nosi patogen, ali se od njega ne razbolijeva.
Stope smrtnosti u potvrđenim slučajevima kretale su se od 24 do 88 procenata u prethodnim epidemijama, u zavisnosti od soja virusa i upravljanja slučajem, prema SZO.
Trenutno ne postoje vakcine ili antivirusni tretmani, ali se procenjuju potencijalni tretmani, uključujući krvne proizvode, imunološke terapije i terapije lekovima, kao i vakcine za rane kandidate.
Virus je dobio ime po nemačkom gradu Marburgu, gde je prvi put identifikovan 1967. godine, u laboratoriji u kojoj su radnici bili u kontaktu sa zaraženim zelenim majmunima uvezenim iz Ugande.
