Istraživački model dijetetskog unosa u 184 zemlje, koji su razvili istraživači sa Fridman škole nauke o ishrani i politike na Univerzitetu Tufts, procenjuje da je loša ishrana doprinela preko 14,1 miliona slučajeva dijabetesa tipa 2 u 2018. godini, što predstavlja preko 70% novih dijagnoza. globalno. Analiza, koja je sagledala podatke iz 1990. i 2018. godine, pruža dragocen uvid u to koji faktori ishrane utiču na opterećenje dijabetesom tipa 2 po regionima sveta. Studija je objavljena 17. aprila u časopisu Nature Medicine.
Od 11 razmatranih faktora ishrane, tri su imala ogroman doprinos rastućoj globalnoj incidenci dijabetesa tipa 2: nedovoljan unos celih žitarica, višak rafinisanog pirinča i pšenice i prekomerna konzumacija prerađenog mesa. Faktori poput konzumiranja previše voćnih sokova i nedovoljno jedenja neskrobnog povrća, orašastih plodova ili semena, imali su manji uticaj na nove slučajeve bolesti.
„Naša studija sugeriše da je loš kvalitet ugljenih hidrata vodeći pokretač dijabetesa tipa 2 koji se može pripisati ishrani na globalnom nivou, i sa značajnim varijacijama u zavisnosti od zemlje i vremena“, kaže stariji autor Dariush Mozaffarian, Jean Maier profesor ishrane i dekan za politiku u školi Fridman. . „Ovi novi nalazi otkrivaju kritična područja za nacionalni i globalni fokus na poboljšanju ishrane i smanjenju razornog tereta dijabetesa.“
Dijabetes tipa 2 karakteriše otpornost ćelija tela na insulin. Od 184 zemlje uključene u studiju Nature Medicine, sve su zabeležile porast slučajeva dijabetesa tipa 2 između 1990. i 2018. godine, što predstavlja sve veći teret za pojedince, porodice i sisteme zdravstvene zaštite.
Istraživački tim je svoj model zasnovao na informacijama iz Globalne baze podataka o ishrani, zajedno sa demografijom stanovništva iz više izvora, globalnim procenama incidencije dijabetesa tipa 2 i podacima o tome kako izbor hrane utiče na ljude koji žive sa gojaznošću i dijabetesom tipa 2 iz više objavljenih radova.
Analiza je otkrila da loša ishrana uzrokuje veći udeo ukupne incidencije dijabetesa tipa 2 kod muškaraca u odnosu na žene, kod mlađih naspram starijih odraslih, i u urbanim naspram ruralnih stanovnika na globalnom nivou.
Regionalno, Centralna i Istočna Evropa i Centralna Azija – posebno u Poljskoj i Rusiji, gde je ishrana obično bogata crvenim mesom, prerađenim mesom i krompirom – imale su najveći broj slučajeva dijabetesa tipa 2 koji su povezani sa ishranom. Incidencija je takođe bila visoka u Latinskoj Americi i na Karibima, posebno u Kolumbiji i Meksiku, koji su zaslužni za veliku potrošnju slatkih pića, prerađenog mesa i mali unos celih žitarica.
Regioni u kojima je ishrana imala manji uticaj na slučajeve dijabetesa tipa 2 uključivali su Južnu Aziju i Podšaransku Afriku — iako je najveći porast dijabetesa tipa 2 zbog loše ishrane između 1990. i 2018. primećen u podsaharskoj Africi. Od 30 najnaseljenijih zemalja koje su proučavane, Indija, Nigerija i Etiopija imale su najmanje slučajeva dijabetesa tipa 2 koji je povezan sa nezdravom ishranom.
„Ostavljen bez kontrole i sa predviđanjem incidencije da će samo rasti, dijabetes tipa 2 će nastaviti da utiče na zdravlje stanovništva, ekonomsku produktivnost, kapacitet zdravstvenog sistema i izaziva nejednakosti u zdravstvu širom sveta“, kaže prva autorka Megan O’Hern. Ovo istraživanje je sprovela dok je doktorirala. kandidat na Fridman školi i trenutno radi kao direktor uticaja za prehrambene sisteme za budućnost, neprofitni institut i profitni fond koji omogućava inovativnim prehrambenim i poljoprivrednim preduzećima da merljivo poboljšaju ishode ishrane za zajednice sa nedostatkom i niskim prihodima. „Ovi nalazi mogu pomoći u informisanju o prioritetima u ishrani za kliničare, kreatore politike i aktere iz privatnog sektora jer podstiču zdravije izbore u ishrani koji se bave ovom globalnom epidemijom.“
Druge nedavne studije procenjuju da se 40% slučajeva dijabetesa tipa 2 na globalnom nivou pripisuje suboptimalnoj ishrani, što je niže od 70% prijavljenih u časopisu Nature Medicine. Istraživački tim ovo pripisuje novim informacijama u njihovoj analizi, kao što je prvo uključivanje rafinisanih žitarica, koje su bile jedan od najvećih faktora koji doprinose opterećenju dijabetesom; i ažurirani podaci o navikama u ishrani zasnovani na nacionalnim anketama o ishrani pojedinca, a ne poljoprivrednim procenama. Istraživači takođe napominju da su predstavili nesigurnost ovih novih procena, koje mogu nastaviti da se usavršavaju kako se pojavljuju novi podaci.
