Prema studiji objavljenoj u časopisu PNAS Nekus, smanjene emisije antropogenih zagađivača tokom zatvaranja COVID-19 2020. smanjile su topljenje snega na Himalajima.
Likiang Zhang i kolege su koristili višestruke satelitske podatke sa spektroradiometra umerene rezolucije (MODIS) i instrumenta za praćenje ozona (OMI), kao i kombinovani model atmosfere-hemije-snega (GEOS-Chem-SNICAR) da bi istražili kako je iznenada, dramatično smanjenje zagađenja česticama u regionu uticalo je na topljenje snega i leda.
Sneg i led na tibetanskoj visoravni služe kao izvor vode za preko 20% svetske populacije. Međutim, led i sneg na Himalajima se poslednjih decenija tope sve brže. Iako se veliki deo ovog topljenja može pripisati klimatskim promenama, zagađenje vazduha takođe igra ulogu, jer tamne čestice prašine i čađi koje padaju na smrznute površine apsorbuju sunčevu energiju i otapaju obližnji sneg i led. Pandemija COVID-19 stvorila je prirodni eksperiment jer je indijska nacionalna blokada od 25. marta 2020. do 31. maja 2020. smanjila ekonomske i transportne aktivnosti.
Autori procenjuju da je smanjena emisija antropogenih zagađivača tokom karantina u Indiji bila odgovorna za 71,6% smanjenja radijacionog uticaja na sneg u aprilu 2020. u poređenju sa istim periodom 2019. Ovo smanjenje zračenja možda je sprečilo 27 Mt u ledu i topljenje snega.
Rezultati naglašavaju moć smanjenja emisija antropogenih zagađivača u borbi protiv topljenja snega i leda, navode autori.
