Pacijenti sa disfunkcionalnim aortnim srčanim zalistkom koji su primili novi, protetski zalistak kroz minimalno invazivnu proceduru, imali su slične ishode nakon pet godina kao oni koji su bili podvrgnuti operaciji na otvorenom srcu, pokazuje nova studija.
Međunarodna multicentrična studija, sa ključnim doprinosima Cedars-Sinai srčanog tima i objavljena u The New England Journal of Medicine, nudi potpuniju sliku tekućeg dijaloga upoređujući minimalno invazivnu srčanu proceduru – nazvanu transkateterska zamena aortne valvule, ili TAVR – na operaciju na otvorenom srcu.
„Naši podaci za pet godina potvrđuju da je TAVR dobra alternativa operaciji na otvorenom srcu kod mlađih pacijenata sa aortalnom stenozom“, rekao je Raj Makkar, MD, Cedars-Sinai potpredsednik za kardiovaskularne inovacije i intervencije, pomoćnik direktora Instituta za srce Smit. i viši autor studije. „Oni podržavaju rutinsku ponudu TAVR-a, čak i pacijentima za koje operacija na otvorenom srcu ne bi predstavljala veliki rizik.“
Aortni zalistak je jedan od četiri ventila u srcu koji se otvaraju i zatvaraju kako bi osigurali pravilan protok krvi. Stenoza aorte nastaje kada suženje aortne arterije sprečava da se ventil potpuno otvori, a to otežava kretanje krvi kroz srce i ostatak tela.
Transkateterska zamena aortnog ventila je odobrena od strane američke Uprave za hranu i lekove 2011. godine za osobe sa teškom stenozom aorte koji su pod visokim rizikom od hirurških komplikacija. Danas se pacijentima sve više nude minimalno invazivne procedure kao alternativa hirurgiji.
„Ovi nalazi podržavaju pristup Instituta za srce Smit: mi individualizujemo terapiju kako bismo na najbolji način odgovorili na potrebe pacijenata“, rekao je dr Eduardo Marban, izvršni direktor Instituta za srce Smit. „Nudimo svakom pacijentu sveobuhvatnu procenu njihovih opcija lečenja, koje uključuju operaciju i transkateterske procedure kao što je TAVR.“
Ovo kliničko ispitivanje, nazvano PARTNER 3, regrutovalo je pacijente iz više zdravstvenih ustanova u SAD, Australiji, Kanadi, Japanu i Novom Zelandu. Istraživači su randomizirali 1.000 ljudi sa teškom, simptomatskom stenozom aorte da bi se podvrgli TAVR-u ili operaciji. Na kraju, 496 ljudi je podvrgnuto TAVR-u, a 454 je podvrgnuto operaciji.
Smatralo se da svi pacijenti imaju mali rizik od hirurških komplikacija. Istraživači su procenjivali pacijente pre zahvata ili hirurške intervencije, u danima nakon zahvata ili operacije, pri otpuštanju iz bolnice, 30 dana kasnije, šest meseci kasnije i godišnje tokom pet godina.
Stope smrti, moždanog udara i ponovne hospitalizacije pet godina nakon tretmana bile su slične između pacijenata kojima je dodeljen TAVR i onih kojima je dodeljena operacija. Smrt, moždani udar ili rehospitalizacija u vezi sa novim postavljanjem ventila, procedurom ili srčanom insuficijencijom desili su se kod 111 od 496 pacijenata u TAVR grupi i 117 od 454 pacijenata u grupi hirurgije.
Nalazi odražavaju one iz drugih kliničkih ispitivanja koja su upoređivala ljude koji su bili podvrgnuti TAVR-u sa operacijom u intervalima od jedne, dve i tri godine nakon tretmana.
„Izbor TAVR u odnosu na operaciju treba da bude prilagođen svakom pacijentu na osnovu anatomije, što može uticati na uspeh prve procedure, kao i na izvodljivost ponovljene TAVR procedure nekoliko godina kasnije, kada se prvi zalistak degeneriše“, rekao je Makkar, koji je takođe Stephen R. Cordai, MD, predsedavajući za interventnu kardiologiju u Cedars-Sinai.
Istraživači će pratiti pacijente uključene u ovu studiju tokom 10 godina kako bi dokumentovali izdržljivost protetskih zalistaka.
