Istraživači širom sveta traže vidljive pokazatelje onoga što se dešava u našim umovima dok razmišljamo o problemima i donosimo odluke. Oni traže sposobnost da ispitaju nevidljivo funkcionisanje uma praćenjem suptilnih signala iz tela.
Novi uvidi iz eksperimenata na Univerzitetu Tohoku otkrili su vezu između pokreta očiju i određenih vrsta donošenja odluka. Kazumichi Macumiia i Shota Furukava sa Fakulteta za informacione nauke Univerziteta objavili su svoje nalaze u časopisu Communications Biology.
„Naš rad je otkrio da na pokrete očiju koji nisu povezani sa vizuelnim zahtevima za donošenje odluka ipak utiče proces donošenja odluka“, kaže Macumija. Prethodna istraživanja u ovoj oblasti analizirala su kako pokreti očiju i ruku utiču na donošenje odluka, ali nisu sagledala pitanje iz drugog pravca da bi istražili da li donošenje odluka utiče na pokrete očiju i ruku.
Novo istraživanje je sprovedeno da bi se procenila validnost prethodne opšte pretpostavke da na motoričke pokrete, poput očiju ili ruku, neće uticati aktivnosti odlučivanja u situacijama kada pokreti nisu direktno povezani sa donošenjem odluke.
Istraživači sa Univerziteta Tohoku uputili su učesnike da pomeraju oči i desnu ruku ka ciljevima koji nisu relevantni za tekući zadatak perceptivnog donošenja odluka. Učesnici su najpre dobili poseban zadatak gde je od njih zatraženo da odluče i izveštavaju o pravcu kretanja vizuelnog stimulusa koji je ukratko predstavljen na displeju. Ovo je definisano kao zadatak perceptivnog donošenja odluka.
Učesnici su zatim izvršili zadatak u kojem su njihovi motorički pokreti očiju i ruku bili irelevantni za donošenje odluka. Poređenje rezultata dva zadatka omogućilo je istraživačkom timu da identifikuje i izmeri sve efekte donošenja odluka na pokrete očiju i ruku koji su bili irelevantni za odluke.
„Otkrili smo da perceptivno donošenje odluka ometa nepovezane pokrete očiju, ali ne i pokrete ruku“, kaže Macumija. „Ovo pokazuje da nervni signali uključeni u donošenje odluka kontinuirano ulaze u sistem okulomotornog pokreta očiju, čak i kada su višestruke motoričke akcije irelevantne za donošenje odluka“, dodaje on.
Istraživači očekuju da će njihovi nalazi doprineti razvoju novih tehnologija za zaključivanje kada se zadaci donošenja odluka odvijaju u umu, čak i kada donošenje odluka ne uključuje nikakve pokrete očiju.
Ovo bi se moglo koristiti za unapređenje fundamentalnih istraživanja o tome šta se dešava u umu osobe, indirektnim praćenjem kada se odluke donose, a kada se ne donose.
Takođe bi se mogao koristiti u praktičnijim aplikacijama, kao što je praćenje pažnje kada se obavljaju ključni zadaci koji uključuju donošenje značajnih odluka. Na primer, može biti korisno za podršku mentalnoj nezi, podršku u lečenju demencije i prevenciju kriminala.
