Nedavna studija objavljena u Journal of Geophisical Research: Čvrsta Zemlja baca novo svetlo na formiranje istočne obale Sjedinjenih Država — „pasivne margine“, u geološkim terminima — tokom raspada superkontinenta Pangea i otvaranja Atlantski okean pre oko 230 miliona godina.
U geologiji, pasivne margine su „mirne” oblasti, lokacije sa minimalnim rasedom ili magmatizmom, gde se kopno susreće sa okeanom. Razumevanje njihovog formiranja je ključno iz mnogo razloga, uključujući to što su to stabilni regioni u kojima se izvlače resursi ugljovodonika i što njihova sedimentna arhiva čuva klimatsku istoriju naše planete već milionima godina unazad.
Studija, čiji su koautori naučnici sa Univerziteta u Novom Meksiku, seizmolog SMU Maria Beatrice Magnani i naučnici sa Univerziteta Severne Arizone i USC, istražuje strukturu stena i količinu stena dobijenih od magme duž istočne obale i kako oni promena duž margine, što može biti povezano sa načinom na koji se kontinent razdvojio kada se Pangea raspala. Ovaj događaj je možda takođe uticao na strukturu Srednjoatlantskog grebena, ogromnog podvodnog planinskog sistema koji se spušta niz centar Atlantskog okeana.
Istraživački tim je analizirao stene duboko ispod dna okeana, oko 10 do 20 kilometara niže, koristeći posebne instrumente zvane seizmometri na dnu okeana. Instrumenti mere brzinu zvuka stena ispod površine, pomažući naučnicima da shvate sastav i vrstu stene. Ovo istraživanje je deo značajnog napora da se istraži kako se kontinenti raspadaju, što je jedno od najvažnijih pitanja u naukama o Zemlji.
„Pasivne margine definišu većinu zemaljskih obala i dom su većeg dela svetske populacije“, rekao je Manjani. „Oni su podložni promenama izazvanim dugoročnim klimatskim varijacijama i porastom nivoa mora. Razumevanje njihovih početaka i procesa koji ih oblikuju nudi naznake o tome kako na njih mogu uticati geohazardi i kako da odgovore na njih, uključujući zemljotrese, podmorska klizišta i eroziju.“
