Ekstremne poplave i teške suše na reci Amazon su se češće dešavale u poslednjih 40 godina. Osam od 12 najekstremnijih poplava u 121-godišnjem rekordu toka u Manausu, koji se nalazi na reci Negro, pritoci reke Amazon, dogodilo se u samo poslednjih 14 godina.
Prirodne klimatske varijacije, krčenje šuma i antropogene klimatske promene verovatno doprinose nedavnim ekstremnim nivoima reke Amazon. Uprkos brzom porastu teških poplava, novi rad istraživača sa U od A ukazuje da nedavne poplave i suše u basenu reke Amazon možda još uvek nisu prevazišle opseg prirodne hidroklimatske varijabilnosti.
Američko meteorološko društvo objavilo je ove nedavne nalaze Daniele Granato-Souza, postdoktorantkinje iz geonauka, i Davida Stahlea, uvaženog profesora geonauka, u novom radu pod naslovom „Ekstremni suša i poplave na rijeci Amazon i na sjeveroistoku Brazil, 1790-1900.“
Koristeći analizu prstenova drveća za rekonstrukciju ukupnih padavina u istočnom Amazonu, zajedno sa istorijskim dokumentarnim izveštajima o ekstremnim poplavama u Manausu i Santaremu, Granato-Souza i Stahle su pronašli dokaze koji ukazuju na to da su poplave reke Amazon 1859. i 1892. mogle biti jednake ili premašile nedavne poplave .
Međutim, najveća razlika između tada i sada je veličina stanovništva koje sada živi u poplavnoj ravnici.
„U Manausu, najmnogoljudnijem gradu u severnom Brazilu, živi milioni ljudi, tako da u ovim regionima postoji socioekonomska zabrinutost“, primetio je Granato-Suza. „Obično se vide siromašniji ljudi koji žive u rizičnim područjima i sa svakom poplavom trpe posledice gubitka i bolesti. Postoji ‘normala’ za maksimalni nivo koji reka dostiže, ali najekstremnije poplave prelaze ovaj prag, i studije su pokazale da se to intenzivira“.
Granato-Souza je dodao da iako su otkrili da nedavne ekstremne poplave nisu bile bez presedana, ispitivanje razmera prošlih poplava pruža okvir za zamišljanje i predviđanje ekoloških i socioekonomskih posledica budućih poplava.
I oni bi verovatno bili razorni za populaciju koja živi u područjima visokog rizika.
Kolekcije prstenova drveća korišćene u ovom istraživanju potiču iz Rio Parua, pritoke Amazona u blizini nedavnog otkrića najvišeg drveća u brazilskom Amazonu.
Opisi džinovskog drveća u udaljenoj i netaknutoj drenaži Rio Paru zaokupili su interesovanje javnosti u Brazilu i inostranstvu. Stahle i Granato-Souza rade sa naučnicima za životnu sredinu u Brazilu, uključujući Dijega da Silvu sa Federalnog instituta Amapa, Robsona Borhesa sa državnog univerziteta Amapa i Erica Gorgensa sa Federalnog univerziteta u dolinama Jekuitinhonha i Mucuri, kako bi odgovorili na često postavljane pitanja koja se tiču starosti, stope rasta, istorije poremećaja i klimatske osetljivosti ovih tropskih lišćara.
Istraživanje je objavljeno u časopisu Journal of Climate.
