Produžena izloženost niskim dozama jonizujućeg zračenja povezana je sa većim rizikom od smrti od raka nego što se ranije mislilo, sugeriše istraživanje koje prati smrt radnika u nuklearnoj industriji, objavljeno u The BMJ.
Nalazi bi trebalo da informišu aktuelna pravila o zaštiti radnog mesta od niskih doza zračenja, kažu istraživači.
Do danas su se procene uticaja radijacije na rizik od umiranja od raka zasnivale prvenstveno na studijama preživelih od atomskih bombi bačenih na Japan na kraju Drugog svetskog rata.
Ove procene se koriste za određivanje nivoa zaštite potrebnog za radnike koji su redovno izloženi mnogo nižim dozama zračenja u nuklearnoj industriji i drugim sektorima kao što je zdravstvo.
Ali najnoviji podaci iz Međunarodne studije o nuklearnim radnicima (INVORKS) sugerišu da procene rizika, zasnovane na akutnoj izloženosti među preživelima atomske bombe izuzetno visokoj dozi radijacije, mogu potceniti rizik od raka usled izlaganja mnogo nižim dozama jonizujućeg zračenja. tokom dužeg perioda na radnom mestu.
Istraživači su stoga pratili i analizirali smrtne slučajeve među 309.932 radnika u nuklearnoj industriji u Velikoj Britaniji, Francuskoj i SAD (INVORKS) za koje su bili dostupni individualni podaci o praćenju spoljašnjeg izlaganja jonizujućem zračenju.
Tokom perioda praćenja od 1944. do 2016. godine, umrlo je 103.553 radnika: 28.089 od ovih smrtnih slučajeva bilo je zbog solidnih karcinoma, koji uključuju većinu karcinoma osim leukemije.
Istraživači su zatim koristili ove informacije da procene rizik od smrti od solidnih karcinoma na osnovu izloženosti radnika zračenju pre 10 godina.
Oni su procenili da se ovaj rizik povećao za 52% za svaku jedinicu zračenja (Grai; Gi) koju su radnici apsorbovali. Doza od jednog Greja je ekvivalentna jedinici od jednog džula energije deponovane u kilogramu supstance.
Ali kada je analiza bila ograničena na radnike koji su bili izloženi najnižim kumulativnim dozama zračenja (0-100 mGi), to je otprilike udvostručilo rizik od smrti od solidnih karcinoma po jedinici apsorbovane Gi.
Slično tome, ograničavanje analize samo na radnike angažovane u novijim godinama kada su procene profesionalne doze spoljašnjeg prodornog zračenja bile tačnije, takođe je povećalo rizik od smrti od čvrstog raka po jedinici apsorbovane Gi.
Isključivanje smrtnih slučajeva od karcinoma pluća i plućne šupljine, koji bi mogli biti povezani sa pušenjem ili profesionalnom izloženošću azbestu, imalo je mali uticaj na snagu asocijacije.
Istraživači priznaju neka ograničenja za svoje nalaze, uključujući da je izloženost radnika zaposlenih u ranim godinama nuklearne industrije možda bila loše procenjena, uprkos njihovim naporima da uzmu u obzir naknadna poboljšanja u tehnologiji dozimetara – uređaja za merenje izloženosti zračenju.
Oni takođe ističu da je odvojena analiza smrtnih slučajeva ograničena na radnike angažovane poslednjih godina otkrila još veći rizik od smrti od solidnog karcinoma po apsorbovanoj jedinici Gi, što znači da povećani rizik primećen u celoj kohorti nije bio izazvan zaposlenima u najranijim godinama industrije. Takođe nije bilo podataka na individualnom nivou o nekoliko potencijalno uticajnih faktora, uključujući pušenje.
„Ljudi često pretpostavljaju da izloženost malim dozama predstavlja manje kancerogene opasnosti od izloženosti visokim dozama koje su doživeli preživeli japanske atomske bombe“, pišu istraživači. „Naša studija ne nalazi dokaze o smanjenom riziku po jediničnoj dozi za solidni rak među radnicima koji su obično izloženi zračenju pri niskim stopama doze.
Oni se nadaju da će organizacije kao što je Međunarodna komisija za radiološku zaštitu iskoristiti svoje rezultate da informišu o svojoj proceni rizika od niske doze i niske doze, zračenja i konačno u ažuriranju sistema radiološke zaštite.
