Kako zakonodavstvo u više država ublažava ranija ograničenja u vezi sa medicinskim i rekreativnim kanabisom u Sjedinjenim Državama, sve veći procenat stanovništva prijavljuje upotrebu droge. Između 2016. i 2018. godine, više od 22 procenta stanovnika Masačusetsa prijavilo je bilo kakvu prethodnu upotrebu kanabisa iz medicinskih ili rekreativnih razloga. Međutim, malo se zna o upotrebi kanabisa kod pacijenata koji su podvrgnuti operaciji ili interventnim procedurama, gde upotreba kanabisa ima važne dodatne kliničke implikacije.
U novoj studiji objavljenoj u The Lancet’s eClinical Medicine, istraživači predvođeni anesteziolozima iz Medicinskog centra Bet Izrael (BIDMC) analizirali su deidentifikovane podatke pacijenata koji su bili podvrgnuti nekardijalnoj operaciji u Bostonu između 2008. i 2020. Naučnici su otkrili da korisnici kanabisa imaju veća složenost koegzistirajućih stanja u celini, uključujući poremećaje raspoloženja kao što su depresija i poremećaji upotrebe supstanci. Pacijenti sa dijagnostikovanim poremećajem upotrebe kanabisa češće zahtevaju naprednu postproceduralnu zdravstvenu zaštitu — kao što je prijem u jedinicu intenzivne nege — u poređenju sa onima koji ne koriste. Međutim, pacijenti čija upotreba kanabisa nije klasifikovana kao poremećaj imali su manje šanse da im je potrebna napredna zdravstvena zaštita nakon operacije u poređenju sa pacijentima koji nikada ne koriste kanabis.
„Naša analiza je otkrila da je upotreba kanabisa veoma česta i da se značajno povećala među pacijentima koji su bili podvrgnuti operaciji, što odražava trendove u opštoj populaciji; međutim, uočeni su različiti efekti na korišćenje zdravstvene zaštite nakon procedure između pacijenata sa umerenom nemedicinskom upotrebom kanabisa i pacijenata sa poremećaj upotrebe kanabisa“, rekao je odgovarajući autor Makimillian S. Schaefer, direktor Centra za izvrsnost istraživanja anestezije pri BIDMC-u. „Nadamo se da će naši podaci pomoći da kliničari postanu svjesni kako različiti obrasci upotrebe kanabisa mogu predstavljati različite populacije pacijenata, što se zauzvrat pretvara u različite perioperativne profile rizika.
U ovoj studiji bolničkog registra, Schaefer i kolege analizirali su deidentifikovane podatke od 210.639 odraslih pacijenata koji su bili podvrgnuti nekardijalnoj operaciji u BIDMC-u između januara 2008. i juna 2020. Nemedicinska upotreba kanabisa je identifikovana pre procedura tokom rutinskih, strukturiranih intervjua o prošlim i tekućim navikama. upotreba droga, u skladu sa preporukama Američkog društva za medicinske sestre za perianesteziju. Pacijenti sa poremećajem upotrebe kanabisa identifikovani su putem dijagnostičkih kodova.
Tokom čitavog perioda istraživanja, istraživači su otkrili da je više od 16.000 pacijenata, ili 7,7 odsto, koristilo kanabis pre operacije, od kojih je 14.045 (87 procenata) identifikovano kao nemedicinski korisnici, a 2.166 (13 procenata) je imalo dijagnozu kanabisa. poremećaj upotrebe. Od svih pacijenata koji su bili podvrgnuti operaciji, ukupno 24.516 pacijenata, ili 12 procenata, zahtevalo je napredno korišćenje zdravstvene zaštite nakon procedure, među kojima je 1.465 pacijenata koji su se identifikovali kao nemedicinski korisnici kanabisa, 418 pacijenata je imalo poremećaj upotrebe kanabisa i 22.633 pacijenata je imalo nema prijavljenih tekućih upotreba kanabisa.
Sve u svemu, pacijenti koji su se sami identifikovali kao korisnici kanabisa bili su u proseku mlađi, češće muškarci, i veća je verovatnoća da će patiti od depresije, anksioznosti i šizoafektivnih poremećaja. Poremećaji upotrebe supstanci u vezi sa alkoholom, kokainom, IV drogama, lekovima na recept i psihodeličnim drogama bili su češći kod pacijenata koji su koristili kanabis.
„Pošto su ovi komorbiditeti povezani sa povećanim komplikacijama, uključujući aritmije i iznenadnu srčanu smrt nakon anestezije, istorija poremećaja upotrebe kanabisa može poslužiti kao indikator potencijalno komplikovanog faktora za pacijente koji su podvrgnuti anesteziji, što zauzvrat doprinosi zahtevima zdravstvene zaštite višeg nivoa. korišćenje nakon operacije“, rekao je Schaefer.
U poređenju sa pacijentima koji nisu koristili kanabis, pacijenti sa dijagnozom poremećaja upotrebe kanabisa imali su veće šanse da zahtevaju napredno korišćenje postproceduralne zdravstvene zaštite. Konkretno, dijagnoza poremećaja upotrebe kanabisa bila je povezana sa većim izgledima za ponovni prijem u bolnicu od 30 dana, u poređenju sa pacijentima koji nisu koristili kanabis.
Nasuprot tome, pacijenti sa prijavljenim kontinuiranim nemedicinskim korišćenjem kanabisa imali su niže šanse za korišćenje napredne zdravstvene jedinice nakon procedure u poređenju sa pacijentima koji nisu koristili kanabis. Štaviše, takva upotreba je bila povezana sa kraćom dužinom boravka u bolnici od pacijenata koji nisu koristili kanabis. Tokom perioda istraživanja, naučnici su videli da je prevalencija upotrebe kanabisa porasla sa 5 procenata u 2008. na 14 procenata do 2020. godine i primetili su veće stope upotrebe kanabisa među onima koji su bili podvrgnuti operaciji nego što su izveštavale prethodne studije. Iako naučnici priznaju da bi neslaganje moglo biti rezultat regionalnih obrazaca potrošnje, oni sugerišu da njihovo uključivanje stalnih nemedicinskih korisnika kanabisa koji su sami prijavili na osnovu strukturiranih intervjua pre prijema daje tačniju sliku od nalaza koji su identifikovali upotrebu kanabisa od strane pacijenata na sami dijagnostički kodovi.
„Ova kohorta predstavlja izrazito različitu populaciju pacijenata više opštih nemedicinskih korisnika“, rekao je Schaefer. „Ovi različiti nalazi kod pacijenata koji su se sami identifikovali kao stalni, nemedicinski korisnici kanabisa bez dijagnoze poremećaja snažno sugerišu da buduće studije treba da razlikuju ove dve populacije pacijenata. Nalazi zasnovani na identifikaciji upotrebe kanabisa samo iz dijagnostičkih kodova možda neće biti primenljiv na većinu uobičajenih korisnika kanabisa.“
