Dugotrajno izlaganje zagađenju vazduha može dovesti do gubitka nezavisnosti kod starijih osoba, prema studiji Univerziteta u Mičigenu.
U istraživanju objavljenom u JAMA Netvork Open, zagađenje vazduha od saobraćaja pojavljuje se kao ključni faktor rizika za starije odrasle osobe koje gube sposobnost da se brinu o sebi bez neke ili potpune pomoći. Zagađenje vazduha povezano sa saobraćajem oslobađa fine čestice i gasove poput azot-dioksida u vazduh koji mogu da naškode plućima, srcu, mozgu i drugim delovima tela.
Istraživači su otkrili da kada su ljudi bili izloženi visokim nivoima zagađenja tokom dugih perioda, poput 10 godina proučavanih u ovom istraživanju, trebalo im je više pomoći da upravljaju svojim svakodnevnim aktivnostima.
Studija sugeriše da bi smanjenje izloženosti zagađenju vazduha, posebno iz saobraćajnih izvora, moglo pomoći da se produži samostalan život starijih osoba, kažu stariji autor Sara Adar, vanredni profesor epidemiologije i globalnog javnog zdravlja na U-M školi javnog zdravlja, i Boja Zhang, prvi autor studije i istraživač na Harvardu T.H. Chan škola javnog zdravlja.
„Ovo istraživanje ukazuje na to da dugotrajno izlaganje zagađenju vazduha može dovesti do upornih zdravstvenih problema koji otežavaju osobi da se brine o sebi u starijoj dobi, što dovodi do potrebe za pomoći za aktivnosti koje su nekada samostalno obavljali. rekao je Adar.
„Naše istraživanje takođe sugeriše da mesto gde živite može da diktira koliko dobro starite i ukazuje na to da čak i sa našim relativno čistim vazduhom, skoro tri četvrtine miliona starijih odraslih osoba u Sjedinjenim Državama iznova zahteva pomoć u svojim rutinskim svakodnevnim aktivnostima svake godine zbog njihova izloženost zagađenju vazduha Ovaj gubitak nezavisnosti ima velike emocionalne i finansijske troškove za porodice i zdravstveni sistem“.
Nalazi su zasnovani na podacima iz Studije o zdravlju i penzionisanju, longitudinalne studije srednjih i starijih odraslih osoba sa sedištem u Institutu za društvena istraživanja u U-M.
Koristeći podatke od 25.314 učesnika studije ili njihovih preživelih, istraživanje Adara, Zhanga i kolega dokumentovalo je potrebu učesnika za pomoći u rutinskim životnim aktivnostima kao što su kupanje ili tuširanje; oblačenje; ustajanje i ustajanje iz kreveta ili stolice; Hodanje; šoping; čišćenje; korišćenje telefona; korišćenje toaleta; upravljanje lekovima, novcem ili prevozom; i preseljenje u starački dom kako su starili.
Odgovori učesnika ankete su ukršteni sa mestom gde su živeli i dugoročnim nivoima zagađenja vazduha procenjenim najsavremenijim modelom izloženosti napravljenim na osnovu informacija sa monitora zagađenja vazduha, obližnjih izvora zagađenja i drugih karakteristika mesta.
Kada se uporede učesnici koji su ostali nezavisni, ispitanici koji su izgubili nezavisnost češće su bili belci i imaju niži nivo formalnog obrazovanja, imali su niži srednji nivo bogatstva, verovatnije da imaju hronične bolesti na početku i bili su izloženi višim srednjim nivoima većine zagađivača. Sve u svemu, skoro 40% ispitanika je doživelo novi gubitak nezavisnosti tokom prosečnih 10,2 godine koliko su ih pratili.
„Verujemo da ovo istraživanje proširuje naše razumevanje uticaja zagađenja vazduha na zdravlje izvan specifičnih hroničnih bolesti kako bismo bolje uhvatili kumulativni teret zagađenja vazduha u kasnoj životnoj dobi“, rekao je Zhang. „Ovi nalazi su veoma važni s obzirom da globalna populacija stari brže nego ikada ranije.“
Pored dokumentovanja čina gubljenja nezavisnosti, studija je procenila i finansijske troškove izgubljene nezavisnosti usled zagađenja vazduha. Primjenjujući godišnji trošak od 16.028 dolara po osobi kojoj je bila potrebna pomoć u aktivnostima svakodnevnog života, studija je procijenila da bi gubitak nezavisnosti zbog izloženosti stambenog prostora zagađenju vazduha u vezi sa saobraćajem doveo do 11,7 milijardi dolara troškova nege širom zemlje godišnje.
