U nedavnom istraživanju objavljenom u časopisu Journal of Geophysical Research: Oceans, naučnici su otkrili značajne količine CO₂ koje su se izgubile iz globalnog budžeta ugljenika. Tim pod vođstvom profesora Are Olsena iz Bjerknes centra i Geofizičkog instituta Univerziteta u Bergenu krenuo je u potragu za ovim „nestalim“ tonama ugljenika u Grenlandskom moru.
Profesor Olsen naglašava da, iako je postojala percepcija o kontroli emisija CO₂, ona se pokazala kao iluzija. Kada sagorevamo fosilna goriva, deo emitovanog CO₂ ostaje u atmosferi, dok ga okeani i vegetacija delimično apsorbuju. Međutim, postoji značajna nesigurnost u proračunima i praćenju ovih emisija, što otežava utvrđivanje efekata smanjenja emisija.
Tokom istraživanja, naučnici su otkrili da je Grenlandsko more zadržalo više CO₂ nego ranije, što se pripisuje promenama u cirkulaciji i povećanom potonuću vode bogate ugljenikom. Analize su pokazale da se ugljenik, umesto da se akumulira na dnu, sada efikasnije prenosi do dubina od 1.500 do 2.000 metara, što može ukazivati na to da su morski sistemi bolje opremljeni za apsorpciju CO₂.
Kao ključni faktor, Olsen ističe da su promene u nivoima azota i kiseonika u vodi ukazale na to da dodatni ugljenik dolazi iz antropogenih izvora, a ne iz raspadanja morskih organizama. Ovo otkriće naglašava hitnost praćenja i razumevanja distribucije CO₂ kako bi se osiguralo da se pridržavamo sporazuma o emisiji i da su mere smanjenja emisija efikasne.
Međutim, Olsen takođe upozorava da se ne može očekivati da se pronađene tone CO₂ ponovo „usisaju“ iz okeana. Ugljenik koji se već nalazi u dubokoj vodi Grenlandskog mora je zarobljen i neće se vratiti u atmosferu još hiljadu godina. Ova otkrića ističu potrebu za boljim razumevanjem ciklusa ugljenika i kako naše emisije utiču na okeane i klimu.
