Studija koju je vodila Klivlendska klinika objavljena u eBioMedicine otkriva da infekcije virusom Zika kod majke mogu reprogramirati imuni razvoj fetusa, što dovodi do dugoročnih posledica po imunitet dece. Ove promene se dešavaju čak i kod dece rođene bez fizičkih karakteristika povezanih sa urođenim Zika sindromom – što sugeriše da je 95% beba rođenih u trudnoćama zaraženim Zika-om, a koje nisu pokazivale simptome, možda bilo pogođeno virusom sa dugoročnim imunološkim posledicama.
Samo 5% dece čije su majke imale Zika infekcije tokom trudnoće rođeno je sa fizičkim ili neurološkim invaliditetom i dijagnostikovano je urođenim Zika sindromom. Dr Suan-Sin (Jolin) Foo, svetski poznati stručnjak za virusologiju majke i fetusa i virus Zika, kaže da se bebe bez ovih simptoma smatraju zdravim i da ne dobijaju nikakvu naknadnu medicinsku negu ili pažnju.
„Studije su se zapravo fokusirale samo na ono što se dešava sa decom koja su rođena sa vidljivim fizičkim stanjima kao što su mikrocefalija ili neurološke komplikacije“, kaže ona. „Ostala deca možda nemaju čak ni belešku na svojoj karti u kojoj se pominje da je njihova majka bila zaražena tokom trudnoće. Osim ako nisu deo naše studije, oni su u suštini izgubljeni u medicinskom polju.“
Dr Foo, Veikiang (Havier) Chen, Ph.D., i Jae Jung, Ph.D., direktor Klivlendske klinike Sheikha Fatima bint Mubarak Globalnog centra za istraživanje patogena i ljudskog zdravlja, udružili su se u međunarodnoj studiji koja je počela sa velika epidemija Zika virusa u Brazilu 2015. Tim Klivlendske klinike sarađivao je sa istraživačima kliničarima Karin Nielsen-Saines, MD, Univerzitet Kalifornije, Los Anđeles, i Patricia Brasil, MD, Ph.D., i Fundacao Osvaldo Cruz (Fiokruz) u Rio de Žaneiru, Brazil, koji vode veliku kliničku kohortu koja proučava efekte infekcije virusom Zika na razvoj fetusa u Rio de Žaneiru.
U istraživanju su korišćeni uzorci krvi novorođenčadi i dvogodišnje dece čije su majke tokom trudnoće bile zaražene virusom Zika. Imunološka analiza otkrila je visoko povišen nivo upale, čak i dve godine nakon što je infekcija virusom Zika očišćena. Imuni sistem pogođene dece je takođe favorizovao proizvodnju jedne vrste T-ćelija u odnosu na drugu, menjajući njihov odgovor na vakcine u detinjstvu. Ove promene su ih verovatno učinile ranjivim na buduće infekcije uključujući difteriju, tetanus i pertussis.
Imuni problemi nisu bili u korelaciji sa bilo kojim drugim fizičkim ili neurološkim simptomima kongenitalnog Zika sindroma, uključujući mikrocefaliju ili zastoje u neurorazvoju. Prisustvo dugotrajnih imunoloških promena kod dece za koje se smatralo da nisu pogođene Zika-om pri rođenju pokazuje čitavu grupu Zika komplikacija povezanih sa trudnoćom koje su propale kroz pukotine, kaže dr Fu.
Laboratorija dr. Fooa sada sprovodi studije kako bi razumela kako virus Zika izaziva ove promene u razvoju imunog sistema fetusa, sa ciljem da se razviju tretmani za blokiranje ili poništavanje efekata virusa. Oni se takođe nadaju da će njihovi nalazi dovesti u pitanje trenutno razumevanje kako virus Zika utiče na trudnoću i podstaći više istraživača i finansijskih agencija da proučavaju dugoročne efekte prenatalne Zika infekcije.
„Oblast medicine ima veoma specifičnu definiciju kongenitalnog Zika sindroma. Deca moraju imati oštećen razvoj lobanje ili mozga“, kaže dr Fu. „Naša studija jasno pokazuje da postoji mnogo više od ovog stanja nego što se na prvi pogled čini. Moramo da proširimo dijagnostičke kriterijume i sprovedemo više istraživanja kako bismo bili sigurni da ova imunološki ugrožena deca dobiju negu koja im je potrebna.“
