Tim naučnika otkrio je da su rani materijali za skladištenje gasa, poznati kao porozni koordinacioni polimeri (PCP) ili metalno-organski okviri (MOF), razvijeni 1997. godine, bili fleksibilniji nego što se prvobitno mislilo. Studija objavljena u časopisu Komunikacioni materijali pokazuje da su prvi PCP-i, pored svoje sposobnosti adsorpcije gasa, zapravo pripadali kategoriji „mekih“ PCP-a — materijala koji menjaju oblik u interakciji sa gasovima, što je ranije smatrano novijom inovacijom.
„Zamislite sunđer koji upija gasove umesto tečnosti“, objašnjava Susumu Kitagava sa Univerziteta Kjoto, koji je predvodio istraživanje. Ovi fleksibilni materijali, poput sunđera, mogu prilagoditi svoju strukturu da zadrže više gasa, povećavajući efikasnost u različitim primenama, od skladištenja vodonika za čistu energiju do filtracije industrijskih gasova.
Istraživanje je otkrilo da su rani PCP-i, poput kobaltovog PCP-a (Co-TG), posedovali ovu fleksibilnu prirodu, omogućavajući im da zarobe veće količine gasa nego što se ranije mislilo. Ovaj uvid otvara vrata za dalje istraživanje naprednih tehnologija za skladištenje gasa, hvatanje ugljen-dioksida i poboljšanje energetskih sistema poput vodoničnih gorivnih ćelija.
Nalazi pokazuju značaj preispitivanja istorijskih materijala savremenim metodama, što može doneti inovacije u brojnim industrijama.
