Politička apatija raste u demokratijama širom sveta. Politička apatija, poznata i kao političko otuđenje, opisuje osećaj odvojenosti i nezadovoljstva, osećaj nemoći i ravnodušnost prema politici i političkim institucijama. Obilježje političkog otuđenja je odbijanje glasanja ili učešća u političkim aktivnostima. Adolescenti i mladi odrasli nisu izuzetak od ovih trendova. U mnogim zemljama Evrope i Severne Amerike, najmlađi birači imaju najnižu stopu učešća.
Zašto su novi glasači tako apatični prema politici? Mnogi faktori su u igri. Međutim, nova studija istraživača sa Florida Atlantic univerziteta fokusirala se na jedan od najistaknutijih: stavove roditelja o politici.
Studija, objavljena u Journal of Famili Psichologi, ukazuje da se političko nezadovoljstvo širi sa roditelja na decu. Konkretno, političko otuđenje roditelja predviđalo je naknadno povećanje političkog otuđenja dece adolescenata godinu dana kasnije za mlade koji su odnose sa roditeljima opisali kao tople, ali ne i za one koji su odnose sa roditeljima opisali kao udaljene.
Jednostavno rečeno, u domaćinstvima u kojima su roditelji i adolescenti bliski, roditelji prenose političku apatiju na svoju decu adolescenata, što može imati nesrećnu posledicu doprinoseći niskom političkom učešću mladih birača.
U ovoj studiji, 571 nemački adolescent (314 devojčica, 257 dečaka), zajedno sa svojim majkama i očevima, svaki je popunio upitnike koji opisuju sopstvenu političku otuđenost u dve vremenske tačke, u razmaku od otprilike godinu dana. Pored toga, adolescenti su popunjavali upitnike u kojima su opisali svoju percepciju topline u odnosima sa roditeljima. Adolescenti su na početku bili u šestom, osmom i desetom razredu.
Majke i očevi nisu se razlikovali po uticaju. Oba su bila podjednako važna u oblikovanju stavova adolescenata o politici. Uticaj je bio jednosmerna ulica: adolescenti nisu doprineli političkom otuđenju nijednog roditelja.
Nalazi ove nove studije su važni jer ukazuju na potencijalno obećavajući novi put povećanja političkog učešća među mladim glasačima: ciljanje na političke stavove onih sa kojima su bliski, posebno njihovih roditelja.
„Logika je jasna“, rekao je dr Bret Laursen, viši autor i profesor psihologije na Fakultetu nauka Charles E. Schmidt na FAU. „Deca koja su bliska roditeljima češće se poistovećuju sa njima i prijemčivija su za njihove poruke o politici. Slušamo one koji nam se dopadaju, uključujemo ih u dijalog, identifikujemo se sa njima i oponašamo njihova ponašanja.“
Politička otuđenost odražava nepoverenje i nedostatak poverenja u političke sisteme i političke ličnosti. Političko nezadovoljstvo može biti izazov za demokratije jer politički otuđeni građani imaju tendenciju da ne glasaju. Kada o izborima odlučuje mali deo biračkog tela, nezadovoljstvo raste, što može dodatno da smanji izlaznost u začaranom krugu. Teško je promeniti stavove o politici. Mnogi politički nezadovoljni mladi odrasli nastavljaju da se uzdržavaju od glasanja i političkog učešća kako stare.
Nalazi ove studije takođe su podsetnik da je uticaj roditelja mač sa dve oštrice.
„Rezultati naše studije su važni jer uprkos rastućem značaju prijatelja i vršnjaka, mnogi oblici ponašanja adolescenata ostaju veoma podložni uticaju roditelja“, rekla je Laursen.
„Volimo da smatramo roditelje pozitivnim agensima socijalizacije, i obično jesu. Ali loše navike i loši stavovi takođe mogu da se prenesu sa roditelja na decu, a roditelji bi trebalo da budu svesni ove mogućnosti. Neki roditelji potcenjuju njihov značaj. Deca posmatraju i slušanje, čak i tokom kasne adolescencije. Oni uzimaju znake od roditelja, posebno u porodicama koje su bliske i tople. Stavovi prema politici su samo još jedan primer mnogih načina na koje roditelji vrše dubok i trajan uticaj na živote svoje dece.“
