Preventivno lečenje tuberkuloze (TB) može sprečiti da se latentne TB infekcije pretvore u smrtonosnu TB bolest. Uprkos tome što se infekcija TB u potpunosti može lečiti, ne postoji globalni konsenzus o tome koje podgrupe osoba izloženih TB treba da imaju prioritet za preventivno lečenje, niti da li se koristi ovog lečenja razlikuju u zavisnosti od faktora kao što su starost ili potvrđena infekcija.
Nova studija koju je vodio istraživač sa Bostonskog univerziteta za javno zdravlje (BUSPH) pruža jasnoću ovom pitanju, otkrivajući da izložene osobe sa potvrđenom TB infekcijom, tj. pozitivan test kože ili krvi—treba da dobije prioritetno lečenje u okruženjima sa niskom prevalencijom bolesti, bez obzira na njihovu starost.
Međutim, u okruženjima sa visokim opterećenjem, sve izložene osobe treba uzeti u obzir za preventivno lečenje, čak i bez potvrđene infekcije, prema nalazima objavljenim u The Lancet Respiratori Medicine.
Ova strategija može pomoći u okončanju epidemije tuberkuloze i podržati globalne napore javnog zdravlja za smanjenje smrtnosti od tuberkuloze za 95% do 2035. godine (iz procena iz 2015. godine). U 2022. godini bilo je više od 10 miliona slučajeva aktivne tuberkuloze širom sveta, što je rezultiralo sa 1,5 miliona smrtnih slučajeva.
„Tuberkuloza pogađa desetine miliona ljudi svake godine i ima dugoročne posledice, čak i nakon što se ljudi oporave“, kaže vođa studije i odgovarajući autor dr Leonardo Martinez, docent epidemiologije na BUSPH. „Pronalaženje načina za optimizaciju prevencije je zaista važno za borbu protiv epidemije.“
Za studiju, dr Martinez i kolege su sproveli sveobuhvatan pregled i analizu kako bi identifikovali nove slučajeve tuberkuloze među ljudima koji su bili u bliskom kontaktu sa osobama kojima je dijagnostikovana bolest i uporedili efikasnost preventivnog tretmana kod ovih izloženih osoba na osnovu starosti, status infekcije i opterećenje TB u njihovim okruženjima.
Među 439.644 učesnika, tim je otkrio da je preventivni tretman TB bio efikasan 49% među 2.496 osoba koje su razvile tuberkulozu, ali posebno među osobama sa pozitivnim kožnim ili krvnim testom (za koje je efikasnost bila 80%).
Posebno, istraživači su otkrili da preventivno lečenje tuberkuloze nije bilo efikasno kod većine pojedinaca koji nisu pokazali dokaze infekcije, osim kod dece mlađe od 5 godina.
Za one koji su imali pozitivan test kože ili krvi, efikasnost tretmana je bila uporediva među pojedincima svih starosnih grupa—odrasli, deca uzrasta 5-17 godina i deca mlađa od 5 godina—a tretman je bio efikasniji među pojedincima sa visokim podešavanja opterećenja od podešavanja niskog opterećenja.
Tim je takođe procenio broj osoba potrebnih za lečenje (NNT) kako bi se sprečilo da jedna osoba razvije tuberkulozu. Bez obzira na status infekcije, NNT je bio niži u okruženjima sa visokim opterećenjem (29 do 43 osobe) u odnosu na okruženja sa niskim opterećenjem (213 do 455 ljudi). Uprkos činjenici da se čini da pojedinci sa negativnim krvnim ili kožnim testovima nemaju koristi od preventivnih tretmana, istraživači kažu da ukupni nizak NNT može opravdati davanje prioriteta ovom tretmanu svim izloženim kontaktima u oblastima gde je testiranje na TB infekciju nedostupno.
„Iako je ključno pronaći i lečiti ljude koji šire tuberkulozu u zajednici, opasnost od globalne tuberkuloze nikada neće prestati sve dok ljudi sa latentnom tuberkulozom ne dobiju terapiju“, kaže koautor studije dr C. Robert Horsburgh, profesor globalnog zdravlje. „Rezultati ove studije pokazuju koliko takav tretman može biti efikasan.“
