Kod odraslih starijih od 65 godina, oštećenje vida je povezano sa psihosocijalnim ishodima, uključujući simptome depresije, anksioznosti i socijalne izolacije, prema studiji objavljenoj na internetu 22. februara u JAMA oftalmologija.
Louai Almidani, MD, sa Medicinskog fakulteta Univerziteta Johns Hopkins u Baltimoru, i njegove kolege su sproveli analizu preseka 9. runde studije o zdravlju i trendovima starenja (2019.) i 11. (2021.) kako bi ažurirali nacionalne procene udruženja oštećenje vida sa simptomima depresije i anksioznosti i socijalnom izolacijom kod odraslih u SAD starijih od 65 godina. Podaci su uključeni od 2.822 odrasla lica koja žive u zajednici uzorkovana iz populacije od 26.182.090.
Istraživači su otkrili da je 32,3% učesnika imalo objektivno izmereno oštećenje vida, a 6,4% je imalo samoprocenjeno oštećenje vida. Svi ishodi su bili značajno povezani sa objektivno izmerenim oštećenjem vida u prilagođenim modelima, uključujući simptome depresije (odnos šanse, 1,81), simptome anksioznosti (odnos šanse, 1,74) i tešku socijalnu izolaciju (odnos šanse, 2,01). Pored toga, primećene su značajne povezanosti za simptome depresije i anksioznosti, ali ne i za ozbiljne simptome socijalne izolacije, sa oštećenjem vida koji su sami prijavili.
„Iako će očuvanje zdravlja očiju uvek biti važno, ovi nalazi pružaju dokaze koji podržavaju davanje prioriteta istraživanju koje ima za cilj poboljšanje zdravlja i uključivanje ljudi sa oštećenjem vida“, pišu autori.
