Kristali koje su astronauti Apola doneli s Meseca ukazuju na to da je Zemljin satelit 40 miliona godina stariji nego što su naučnici ranije mislili, rezultati su novog istraživanja.
Pre više od četiri milijarde godina gigantski objekat veličine Marsa udario je u Zemlju, pri čemu se jedan njen komad odlomio i formirao Mesec.
Kad se to ačno dogodilo nepoznato je, ali istraživači su sada upotrebili iste kristale da bi odredili vreme nastanka Zemljinog satelita.
Njihovo otkriće pomera starost Meseca za 40 miliona godina – na najmanje 4,46 milijardi godina.
„Ovi su kristali najstarije poznate čvrste supstance koje su nastale nakon velikog udara“, rekao je Filip Hek, profesor na Univerzitetu u Čikagu i kustos zadužen za zbirke meteorita i fizičke geologije u muzeju Fild.
„A budući da znamo koliko su ti kristali stari, oni služe kao polazište za hronologiju Meseca“.
„Kada znate koliko je nešto staro, možete bolje razumeti šta mu se dogodilo u njegovoj istoriji“, dodao je.
Uzorak mesečeve prašine korišćen u studiji na Zemlju su doneli astronauti Apola 17 u posljednjoj misiji s posadom na Mesec 1972. godine.
Sadrži kristale koji su nastali pre nekoliko milijardi godina, a istraživači kažu da su oni pokazatelj kada je Mesec formiran.
Nakon što je objekat veličine Marsa udario u Zemlju, energija udarca otopila je stenu koja je na kraju postala Mesečeva površina.
„Kad je površina postala tako rastaljena, kristali cirkona nisu uspeli da se formiraju i prežive, tako da su svi kristali na Mesečevoj površini morali da nastanu nakon što se taj okean lunarne magme ohladio. U suprotnom bi bili otopljeni i njihovi hemijski potpisi bili bi izbrisani“, rekao je profesor Hek.
Budući da su kristali morali da nastanu nakon hlađenja magme, određivanje njihove starosti otkriva minimalnu moguću starost Meseca.
Ovo istraživanje prvo je u kojem se za procenu starosti Meseca upotrebila analitička metoda nazvana atomska tomografija.
