Urbana područja pružaju važne resurse za autohtone vrste, ali fragmentacija staništa predstavlja ozbiljan izazov za mnoge životinje, biljke i insekte koji žive u gradovima. Studija objavljena u Landscape and Urban Planning istražuje koristi od stvaranja zelenih površina koje bi povezale izolovane delove staništa kako bi se promovisala biodiverzitet.
Istraživanje je sprovedeno u Melburnu, Viktorija, gde su proučavane vrste poput medojeda iz Nove Holandije, pčela sa plavim trakama i krtica. Cilj je bio analizirati kako strategijsko lociranje zelenih površina može pomoći u smanjenju fragmentacije staništa i omogućiti bolje uslove za ove autohtone vrste.
Rezultati istraživanja pokazali su da postavljanje zelenih površina na ključnim mestima koja povezuju fragmente staništa donosi značajne prednosti za biodiverzitet. Pčele sa plavim trakama i krtice su posebno imale koristi od ovakvog pristupa, jer im je omogućeno lakše kretanje između staništa. Time se površina dostupnog staništa za ove vrste značajno povećala.
Povezivanje staništa kroz stvaranje novih zelenih površina predstavlja važan korak ka očuvanju autohtonih vrsta u urbanim sredinama. Osim što doprinosi biodiverzitetu, ovakav pristup omogućava ljudima da se povežu sa prirodom u svakodnevnom životu.
Međutim, važno je napomenuti da samo stvaranje veza između staništa nije dovoljno za očuvanje biodiverziteta. Neophodno je pažljivo planirati zelene površine kako bi se podržale domaće vrste, ali i osiguralo hlađenje, smanjenje rizika od poplava i prostori za rekreaciju. Odabir pravih vrsta za modeliranje mapa i dizajniranje prostora je ključan za uspešno očuvanje biodiverziteta u urbanim sredinama.
U zaključku, fokusiranje na povezivanje izolovanih delova staništa kroz strategijsko lociranje zelenih površina može značajno doprineti očuvanju autohtonih vrsta u gradovima. Ovaj pristup ne samo da promoviše biodiverzitet već i omogućava ljudima da uživaju u prirodi u svojoj svakodnevici.
