Novi tip razvojne smetnje uzrokovane mutacijama u genu poznatom kao CBKS1 otkrili su istraživač UT Southwestern Medical Center i njegove kolege. Nalazi, objavljeni u Genetics in Medicine, nude uvid u ulogu ovog gena u razvoju i mogu na kraju dovesti do terapija za niz srodnih poremećaja.
„Pristupi genetskog testiranja su u stanju da postave dijagnozu samo kod trećine pacijenata sa smetnjama u razvoju. To ostavlja druge dve trećine bez objašnjenja za njihovo stanje. Ova studija je uspešna priča u kojoj smo povezali gen koji nikada nije bio povezan sa ljudskim bolest do sada sa neurorazvojnim poremećajem“, rekao je dr Kosuke Izumi, docent pedijatrije na UT Southwestern, koji je vodio studiju dok je prethodno radio u Dečjoj bolnici u Filadelfiji. Dr Izumi je novi član Odeljenja za pedijatrijsku genetiku i metabolizam na Odeljenju za pedijatriju na UT Southwestern.
Godine 2017, dr Izumi i njegove kolege su sreli pacijenta sa jedinstvenim skupom simptoma: zaostajanjem u razvoju, niskim mišićnim tonusom, karakteristikama poremećaja iz spektra autizma, neobično širokim čelom i natprosečnim obimom glave. Genetsko testiranje je otkrilo da je ovaj pacijent imao mutacije u CBKS1, genu koji proizvodi protein nazvan HP1β.
Prethodne studije su pokazale da ovaj protein posreduje u interakcijama drugih proteina unutar heterohromatina, kondenzovanog oblika DNK koji se vidi u ćelijskom jezgru. Iako su neki od proteina sa kojima HP1β reaguje povezani sa razvojnim poremećajima, objasnio je dr Izumi, sam HP1β nikada nije bio povezan sa bilo kojim zdravstvenim stanjem.
Dr Izumi je uspeo da pronađe još dva istraživačka tima koji su se susreli sa pacijentima sa različitim mutacijama u CBKS1 i koji su imali iste jedinstvene simptome. Eksperimenti molekularnog modeliranja su pokazali da su novoidentifikovane CBKS1 mutacije uticale na sposobnost HP1β da se veže za hromatin. Nalazi su podržani eksperimentima na ćelijama dobijenim od pacijenata. Kada su istraživači generisali miševe koji su takođe nosili ove mutacije, otkrili su da se HP1β abnormalno distribuira kroz ćelijska jezgra. Ove mutantne životinje su takođe pokazale aberantna ponašanja, kao što je kašnjenje u vremenu koje im je bilo potrebno da odgovore na zapanjujuću buku.
Iako su tri pacijenta u ovoj studiji jedini koji su do sada identifikovani sa ovim neurorazvojnim invaliditetom, dr Izumi je rekao da su istraživači otkrili nekoliko drugih bolesti povezanih sa proteinima koji su u interakciji sa HP1β. Ove bolesti, koje dele karakteristike sa tri pacijenta, relativno su retke, objasnio je on, ali zajedno čine značajan broj pacijenata širom sveta.
„Kombinovanjem genetskih dijagnoza koje bi mogle biti povezane, incidencija zajedno nije tako niska“, rekao je dr Izumi, koji ima sastanak u Institutu za istraživanje dečijeg medicinskog centra na UT Southwestern. „Optimističan sam da kada identifikujemo put koji ove bolesti mogu deliti, možda ćemo moći da ih ciljamo zajedničkim tretmanom.“
Dr Izumi je obavio većinu poslova za ovu studiju kao glavni istraživač u Dečjoj bolnici u Filadelfiji.
