Studija, predstavljena na 61. Kongresu ERA, otkrila je značajan napredak u dijagnostici i praćenju bolesti bubrega povezanih sa nefrotskim sindromom. Studija je takođe objavljena u časopisu New England Journal of Medicine.
Koristeći hibridnu tehniku, istraživači su identifikovali autoantitela protiv nefrina kao pouzdan biomarker za praćenje progresije bolesti, otvarajući nove puteve za personalizovane pristupe lečenju.
Nefrotski sindrom, koji se karakteriše povišenim nivoom proteina u urinu, povezan je sa bolestima bubrega kao što su bolest minimalnih promena (MCD), primarna fokalna segmentna glomeruloskleroza (FSGS) i membranska nefropatija (MN). Primarni uzrok nefrotskog sindroma je oštećenje podocita, ćelija odgovornih za filtriranje bubrega, što omogućava proteinu da curi u urin.
Deca sa dijagnozom MCD ili FSGS često dobijaju dijagnozu idiopatskog nefrotskog sindroma (INS), gde je uzrok nefrotskog sindroma nepoznat. To je često zato što deca sa visokim nivoom proteina u urinu retko prolaze kroz biopsiju bubrega, što je način na koji se obično utvrđuje uzrok.
Tradicionalno, dijagnosticiranje ovih stanja predstavlja izazove zbog preklapanja histoloških karakteristika i oklevanja da se sprovedu invazivne biopsije bubrega, posebno kod dece. Dok su anti-nefrinska autoantitela primećena kod određenih pacijenata sa MCD i FSGS, njihova precizna uloga u napredovanju ovih bolesti nije u potpunosti shvaćena.
Studija, sprovedena širom Evrope i SAD, uvela je novi pristup koji kombinuje imunoprecipitaciju sa enzimskim imunosorbentnim testom (ELISA) kako bi se pouzdano otkrila autoantitela protiv nefrina.
Nalazi su otkrili da su autoantitela protiv nefrina preovladavala kod 69% odraslih sa MCD i 90% dece sa INS koja nisu lečena imunosupresivnim lekovima. Važno je da su nivoi ovih autoantitela u korelaciji sa aktivnošću bolesti, što ukazuje na njihov potencijal kao biomarkera za praćenje progresije bolesti. Antitela su se retko viđala i kod drugih bolesti koje su ispitivane.
Da bi dalje istražili uticaj imunizacije nefrinom na funkciju i bolest bubrega, istraživači su miševima davali laboratorijski napravljen protein nefrina, stvarajući stanje slično MCD kod miševa. Imunizacija je dovela do fosforilacije nefrina i značajnih promena u ćelijskoj strukturi, što ukazuje na učešće antitela koja ciljaju na nefrin u kvaru podocita i nefrotskom sindromu.
Izvanredno, za razliku od drugih modela koji zahtevaju višestruke imunizacije, ovaj model je izazvao brzu manifestaciju bolesti sa jednom imunizacijom, čak i pri niskim koncentracijama antitela.
Dr Nicola M. Tomas, ko-voditelj studije, prokomentarisao je: „Identifikacija anti-nefrinskih autoantitela kao pouzdanog biomarkera, zajedno sa našom tehnikom hibridne imunoprecipitacije, poboljšava naše dijagnostičke sposobnosti i otvara nove puteve za pažljivo praćenje progresije bolesti kod poremećaja bubrega sa nefrotskim sindromom.“
Profesor Tobias B. Huber, glavni autor studije, je dodao: „Pružajući uvid u osnovne mehanizme, ovi nalazi postavljaju osnovu za personalizovane intervencije i utiru put za novu eru precizne medicine za ova složena stanja.“
