Romani i pesme često sadrže opise biljaka ili životinja — ponekad više, ponekad manje detaljne. U kojoj meri se flora i fauna pojavljuje u književnom delu zavisi i od toga ko ga je napisao i pod kojim okolnostima.
Na primer, autorke imaju tendenciju da koriste više imena vrsta kada pišu. Ovo je zaključak istraživačkog tima sa Univerziteta u Lajpcigu, Nemačkog centra za integrativna istraživanja biodiverziteta (iDiv) i Gete univerziteta u Frankfurtu, koji je pregledao oko 13.500 književnih dela približno 2.900 autora. Objavljena u časopisu Ljudi i priroda, studija je primer kako se metode iz prirodnih i humanističkih nauka mogu kombinovati korišćenjem digitalnih tehnika.
U studiji pre oko dve godine, istraživački tim je već pokazao da biodiverzitet u zapadnoj literaturi stalno opada od 1830-ih. Istraživači su sada objavili naknadnu studiju. Oni objašnjavaju kako faktori kao što su pol autora, mesto stanovanja ili godine utiču na značaj koji se pridaje prirodi u njihovim delima. Prema njihovim nalazima, bitno je da li je književno delo napisala, na primer, mlada žena iz američkog sela ili sredovečni muškarac iz evropskog grada.
U studiji su učestvovali istraživači iz digitalnih humanističkih nauka, biologije i studija književnosti. Istraživači su ponovo koristili biblioteku projekta Gutenberg za svoju analizu. Povezali su radove sadržane u njima — uglavnom zapadnu literaturu iz Evrope i Severne Amerike — sa biografskim podacima o autorima, koje su prikupili iz onlajn izvora kao što su Vikidata, LibrariThing.de i VorldCat.org, a zatim ih ručno kategorisali. Na kraju je metodom mašinskog učenja analizirano 13.493 rada od 1705. do 1969. godine od 2847 autora.
U studiji iz 2021. istraživači su već razvili metriku koja omogućava merenje biodiverziteta u književnim delima. Na primer, izbrojali su broj termina koji se koriste za opisivanje životinja ili biljaka u svakom delu ili izračunali raznovrsnost rečnika koji se koristi za opisivanje živih bića. Sada su koristili algoritam da te vrednosti povežu sa biografskim podacima o autorima.
Otkrili su da, u proseku, radovi koje su napisale žene sadrže više biodiverziteta od onih koje su napisali muškarci u svim analiziranim periodima. Odakle su autori i gde su živeli takođe su igrali ulogu: istraživači su pronašli više pojava prirode u delima severnoameričkih autora nego u evropskim delima. Pored toga, pisci iz manjih gradova su u svom radu opisali više biodiverziteta nego oni koji žive u većim gradovima.
Što se tiče starosti, slika je bila mešovita: u proseku, mladi autori do 25 godina i stariji autori preko 70 godina češće su pisali o biljkama i životinjama nego sredovečni autori. Prema analizi, međutim, da li je pisac imao decu nije uticalo na pojavu biodiverziteta u njihovim delima. Pored ovih pet osnovnih varijabli, istraživači su u analizu uključili i mnoge druge aspekte, kao što su nivo obrazovanja autora, književni žanr i namera dela.
„Rezultati su statistički veoma značajni“, kaže Lars Langer, doktorski istraživač na Institutu za kompjuterske nauke Univerziteta u Lajpcigu i glavni autor studije. „Međutim, važno je naglasiti da se radi o statističkim izjavama, što znači da u pojedinačnim slučajevima situacija može biti potpuno drugačija ili čak suprotna.
Studija ne daje direktne odgovore na pitanje zašto lične prilike autora utiču na pojavu biodiverziteta u njihovim delima. Ali Langer pretpostavlja: “Skoro sve korelacije koje možemo pronaći mogu se indirektno pratiti do odgovarajućeg obrazovanja i socijalizacije. Visoki standardi opšteg obrazovanja promovišu uvažavanje prirode.“ Nalazi, stoga, takođe imaju implikacije kada je u pitanju edukacija specifičnih ciljnih grupa u društvu i podizanje njihove svesti o pitanjima biodiverziteta.
Gotovo kao nusproizvod studije, stvoren je novi resurs za buduću upotrebu od strane naučne zajednice. Prema mišljenju istraživačkog tima, korpus teksta, obogaćen biografskim podacima, predstavlja dragocen novi izvor za dalje istraživačke projekte na raskrsnici studija književnosti i digitalne humanistike.
