Istraživači sa Univerziteta Viskonsin-Madison su nedavno otkrili ključni proces koji doprinosi otpornosti određenih tipova limfoma na standardne terapije. Ova otkrića predstavljaju značajan korak ka razumevanju mehanizama otpornosti i mogu pružiti nadu pacijentima koji su suočeni sa recidivima bolesti. Evo detaljnog pregleda istraživanja i njegovih implikacija:
Standardni tretmani i problem otpornosti: Pacijenti sa određenim ne-Hodgkinovim limfomima, kao što su limfom ćelija plašta i difuzni limfom velikih B-ćelija, često reaguju dobro na tretmane koji uključuju lekove poput inhibitora tirozin kinaze Bruton (BTK inhibitori). Međutim, problem nastaje kada se kod nekih pacijenata javi otpornost na ove lekove nakon određenog vremena lečenja.
Identifikacija ključnog mehanizma otpornosti: Tim istraživača sa Univerziteta Viskonsin-Madison sproveo je detaljne analize kako bi razumeli zašto neki pacijenti postaju otporni na BTK inhibitore, kao što je ibrutinib, koji se često koristi u lečenju limfoma B-ćelija. Otkrili su da postoji gen po imenu EGR1 koji igra ključnu ulogu u otpornosti na ove lekove. EGR1 gen je odgovoran za proizvodnju proteina koji doprinosi otpornosti na terapiju.
Novi terapijski pristup: Na osnovu ovih otkrića, istraživači su razvili novi terapijski pristup koji cilja na prekomernu aktivnost EGR1. Testirali su kombinaciju dva leka, metformina i IM156, koji su pokazali sposobnost usporavanja rasta otpornih ćelija limfoma u laboratorijskim modelima. Ovaj eksperimentalni tretman nudi novu nadu za pacijente koji su razvili otpornost na standardne terapije.
Nadamo se kliničkim ispitivanjima: Istraživači se nadaju da će njihov terapijski pristup uskoro biti testiran na ljudskim pacijentima kroz klinička ispitivanja. Ako se pokaže efikasnim i sigurnim za upotrebu, ovaj tretman bi mogao postati nova opcija za pacijente sa rekurentnim limfomima koji su postali otporni na standardne terapije.
Ova otkrića predstavljaju značajan napredak u borbi protiv limfoma i pružaju nadu za pacijente koji se suočavaju sa izazovima recidiva bolesti. Dalja istraživanja i razvoj novih terapijskih pristupa mogu dovesti do poboljšanih opcija lečenja i boljih ishoda za pacijente širom sveta.