Zahvaljujući gravitaciji, postaje očigledno da tamna materija zauzima značajno mesto u Univerzumu, čineći oko 85% svih materijalnih sastojaka. Međutim, i pored ovog osnovnog saznanja, mnogo toga ostaje obavijeno velom tajne. Njen identitet, poreklo i sastav ostaju nepoznati, dok se traganje za njenim osnovnim građevinama suočava sa kontinuiranim izazovima.
Prema novoj teorijskoj studiji autora sa Univerziteta Kolgejt u SAD-u, naša dosadašnja nemoć u otkrivanju tamne materije, čak i sa sve naprednijim metodama detekcije, zahteva da ponovo preispitamo njenu prirodu i moguće poreklo. Umesto da potiče iz istog trenutka kao i obična materija tokom Velikog praska, postoji pretpostavka da je tamna materija mogla da nastane kasnije, u svom sopstvenom „Tamnom Velikom prasku“, naseljavajući zaseban mračni sektor koji je odvojen od našeg vidljivog dela Univerzuma, komunicirajući samo putem gravitacije.
Tamnu materiju karakteriše njena nevidljivost za nas, budući da ne reaguje na svetlost ili elektromagnetno zračenje, već ostvaruje svoj uticaj isključivo gravitacijom. Ovo svojstvo je omogućilo naučnicima da zaključe postojanje tamne materije na osnovu njenog gravitacionog uticaja na galaksije i druge astronomske entitete, dok njeni ostali atributi i dalje ostaju obavijeni velom nepoznanica.
Decenijama je potraga za tamnom materijom bila usredsređena na masivne čestice sa slabašnom interakcijom, poznate kao VIMP-ovi. Međutim, nedostatak konkretnih dokaza o njihovom postojanju je donekle umanjio interesovanje naučne zajednice za ovu hipotetsku vrstu elementarnih čestica, usmeravajući ih ka drugim mogućim objašnjenjima tamne materije.
Nova teorija, predložena od strane istraživača sa Univerziteta Teksas u Ostinu, sugeriše da je tamna materija možda proistekla iz posebnog kosmičkog događaja nazvanog Tamni Veliki prasak, koji se odigrao nakon prvobitnog Velikog praska. Ova pretpostavka menja našu dosadašnju percepciju ključne ere Univerzuma, ukazujući na mogućnost da su svi materijalni entiteti, uključujući tamnu materiju, potekli iz različitih faza fizike.
Istraživanja autora Iliea i Caseia dodatno istražuju ovu ideju, ispitujući njenu izvodljivost i proveravajući različite scenarije Tamnog Velikog praska u skladu sa aktuelnim eksperimentalnim podacima. Njihov rad doprinosi jačanju prethodno predstavljenih teza, pružajući ne samo potvrdu mogućnosti postojanja Tamnog Velikog praska, već i detaljnu analizu različitih načina na koje bi se ovaj događaj mogao odvijati.
Među svojim nalazima, Ilie i Casei otkrivaju niz do sada neistraženih parametara koji se odnose na nastanak tamne materije, otvarajući prostor za dalja istraživanja i testiranja ovog koncepta. Njihova studija takođe ističe mogućnost detekcije tragova Tamnog Velikog praska, poput gravitacionih talasa, koji bi mogli biti ključni u potvrdi nove teorije o tamnoj materiji.
Iako tamna materija i dalje čuva svoje tajne, postoje naznake da bismo uskoro mogli biti bliži razrešenju ovog kosmičkog misterija. Sa naprednim eksperimentima poput International Pulsar Timing Array (IPTA) i Square Kilometer Array (SKA) na pomolu, postoji optimizam da ćemo uskoro imati alate za testiranje ovih novih modela na načine koji do sada nisu bili mogući.
Istraživanja poput onih sprovedenih od strane NANOGrav saradnje, koja je deo IPTA, pružaju nadu da ćemo uskoro biti u mogućnosti da osvetlimo tamnu materiju, otkrivajući njene tajne i otvarajući novo poglavlje u našem razumevanju Univerzuma.
