Globalne atmosferske koncentracije metana su u stalnom porastu od 2006. godine. Delimično je za to kriv rast u poljoprivredi, transportu i industriji, ali i porast biogenih emisija, odnosno emisija iz prirodnih izvora.
Biogeni izvori su raznovrsni i složeni kao i ekosistemi iz kojih potiču – nedavni radovi su istakli stabljike drveća kao jedan zanemareni emiter – ali močvare se ističu kao najveći prirodni doprinosioci metana. U stvari, oni čine oko trećinu ukupnih emisija metana, prirodnih ili drugih. Ali razumevanje dinamike metana u močvarnim područjima je komplikovano jer na njih utiče toliko mnogo faktora, u rasponu od saliniteta preko temperature do vrsta vegetacije do nivoa vode. U ove vlažne domete zavlače Endru Hil i njegove kolege, sa pristupom da razdvoje ove varijable.
Autori su kombinovali empirijsko dinamičko modeliranje i konvergentno unakrsno mapiranje da bi analizirali petogodišnja merenja fluksa metana u slanoj močvari u rezervatu St. Jones, delu Nacionalnog rezervata za istraživanje ušća Delavera i mreže AmeriFluk. Algoritmi su uključili 18 merenja životne sredine, od brzine vetra do atmosferskog pritiska, da bi se okarakterisala njihova interakcija u obliku emisije metana. Istraživanje je objavljeno u časopisu Journal of Geophisical Research: Biogeosciences.
Rezultati su pokazali da reakcija nivoa metana na promene u životnoj sredini može da kasni i do 35 dana. Tokom dana, promene emisija bile su najbliže vezane za oseke i oseke nivoa vode. Ali na sezonske obrasce emisija najviše su uticale fluktuacije temperature, nivoi rastvorenog kiseonika i bruto primarna proizvodnja.
Kako emisije metana nastavljaju da rastu, one bi mogle pokrenuti pozitivnu povratnu spregu u kojoj rastuće koncentracije metana u atmosferi podstiču veće oslobađanje ekosistema. Otkrivajući mehaniku dinamike metana u slanoj močvari, studija nudi okvir za poboljšanje procena emisija u močvarama i može pomoći da se razjasni strategija za ublažavanje porasta globalnih koncentracija metana.
