Škamp mantis, jedan od najsnažnijih predatora u životinjskom carstvu, koristi izuzetno brze i snažne udarce za lov na plen, sposobne da razbiju školjke i čak staklo akvarijuma. Njegov udarac, koji dostiže brzinu od 23 metra u sekundi i generiše silu od 1.500 njutna, godinama fascinira naučnike, koji su se pitali kako ovaj morski predator uspeva da preživi sopstvene razorne napade.
Novo istraživanje otkriva ključni mehanizam koji štiti škamp mantisa od oštećenja – slojevitu strukturu njegovih „daktilskih klubova“, prednjih ekstremiteta koji generišu udarce. Ova struktura funkcioniše kao prirodni „fononski štit“, filtrirajući stresne talase i smanjujući njihov uticaj na telo životinje.
Istraživači su otkrili da unutrašnji slojevi oklopa podsećaju na lasagne strukturu, sa mineralnim i organskim slojevima raspoređenim tako da apsorbuju i redistribuiraju silu udarca. Ovaj mehanizam omogućava škamp mantisu da više puta koristi svoju smrtonosnu sposobnost bez oštećenja sopstvenog tela.
Ova studija otvara vrata za razvoj novih materijala inspirisanih biologijom, koji bi mogli da poboljšaju otpornost na udarce u industriji zaštitne opreme, građevinarstvu i vojnoj tehnologiji.
