Naučnici sa Univerziteta Stanford su razvili inovativni metod za precizno određivanje starosti očnih ćelija, otvarajući vrata personalizovanim tretmanima očnih bolesti. Koristeći veštačku inteligenciju i analizu očne tečnosti, istraživači su identifikovali biomarkere povezane sa starenjem očiju, omogućavajući praćenje stanja pacijenata i bolje ciljanje terapija. Ovo otkriće ima potencijal da revolucionizuje pristup lečenju očnih bolesti i može se primeniti i u drugim oblastima medicine.
Analiza očne tečnosti i veštačka inteligencija:
Tim sa Univerziteta Stanford je primenio tehniku za analizu očne tečnosti kako bi identifikovao specifične proteine koji su povezani sa starenjem očiju. Skoro 6.000 proteina u očnoj tečnosti je praćeno i analizirano, a njih 26 se pokazalo kao ključni za proces starenja očiju.
Koristeći veštačku inteligenciju, istraživači su obučili AI sistem na podacima očne tečnosti 46 zdravih pacijenata, omogućavajući precizno određivanje njihove starosti. Ova tehnika je omogućila da se predviđa starost pacijenata sa visokom tačnošću, što je bio prvi korak u razumevanju procesa starenja očiju.
Primena u razumevanju očnih bolesti:
Nakon što su uspostavili sistem za određivanje starosti očnih ćelija, istraživači su analizirali kako različite očne bolesti mogu ubrzati proces starenja očiju. Proučavali su očnu tečnost 62 pacijenta sa različitim oblicima očnih bolesti.
Analiza je pokazala da određeni proteini pokazuju ubrzano starenje. Na primer, pacijenti sa dijabetičkom retinopatijom u ranim fazama bolesti su bili predviđeni da budu 12 godina stariji u poređenju sa zdravim pacijentima. Za pacijente sa uveitisom, razlika u starosti je bila skoro 30 godina.
Prateći put proteina unazad do genetskog nivoa, tim je identifikovao specifične ćelije odgovorne za ove bolesti. Ovo otkriće ukazuje na to da se očne bolesti različito odražavaju na ćelije oka i da se lečenje može personalizovati za svakog pacijenta.
Budući izgledi i primena:
Nova tehnika, nazvana TEMPO (praćenje ekspresije višestrukih porekla proteina), omogućava praćenje proteina do nivoa ribonukleinske kiseline (RNA) koja ih stvara, pomažući u razumevanju mehanizama starenja očiju i identifikaciji ciljeva za lečenje.
Ovo istraživanje ima šire implikacije i može se primeniti u drugim oblastima medicine kako bi se personalizovali tretmani i sprečile bolesti. Osim toga, ova nova tehnika prevazilazi izazove uzorkovanja tkiva iz osetljivih oblasti tela, kao što su oči, i pruža nove mogućnosti za praćenje zdravstvenog stanja pacijenata na molekularnom nivou.
