Nedavno istraživanje je otkrilo važan molekul u bakterijama koji igra ključnu ulogu u njihovoj sposobnosti da se zaštite od imunog sistema i fizičkog stresa. Ovaj molekul, poznat kao „linker,“ povezuje kapsularne polimere, koji čine školjku oko bakterija, sa bakterijskom membranom. Ova otkrića otvaraju mogućnosti za razvoj novih antibakterijskih lekova i vakcina.
Bakterije koriste kapsularne polimere, složene lance šećera, kao zaštitu od sušenja, fizičkog stresa i imunog sistema domaćina. Ovi polimeri su ključni za njihovu preživljavanje i patogenost. Tim istraživača predvođen dr Timom Fiebigom sa Instituta za kliničku biohemiju u Hanoveru identifikovao je molekul poznat kao „linker“ koji povezuje kapsularne polimere sa bakterijskom membranom.
Linker je ključni deo strukture kapsule i njegova identifikacija može pomoći u razvoju novih antibakterijskih agenasa. Enzimi koji proizvode linker, poznati kao prelazne transferaze, sada su prepoznati kao potencijalni ciljevi za lekove. Ova saznanja takođe mogu pomoći u razvoju vakcina koje bi mogle sprečiti bakterijske infekcije.
Tim je koristio napredne tehnike, uključujući hromatografiju i analize strukture, kako bi proučio enzime i linker. Ovo istraživanje je omogućilo precizno razumevanje kako prelazne transferaze stimulišu kapsularne polimeraze da formiraju duge lance šećera, koji pomažu bakterijama da se efikasnije zaštite.
Razumevanje strukture i funkcije linkera može dovesti do novih antibiotika koji ciljaju ove enzime, sprečavajući bakterije da grade svoju zaštitnu kapsulu. Ovo bi moglo omogućiti efikasnije lečenje bakterijskih infekcija, posebno onih izazvanih patogenima kao što su Haemophilus influenzae tip b, koji izaziva respiratorne infekcije i ozbiljnije bolesti poput meningitisa.
Ovo istraživanje predstavlja značajan korak u razumevanju kako bakterije koriste kapsularne polimere za zaštitu. Identifikacija linkera i njegovih proizvodnih enzima otvara nove mogućnosti za razvoj antibakterijskih lekova i vakcina, i može doprineti osnovnim istraživanjima u oblasti bakterijske biohemije. Dalja istraživanja su potrebna kako bi se potvrdila efikasnost ovih potencijalnih terapija i njihova primena u kliničkoj praksi.
