Istraživači sa Univerziteta Osaka Metropolitan procenili su zašto postoperativni simptomi kao što su igle i igle, iznenadna hladnoća, peckanje, svrab i utrnulost udova ostaju kod pacijenata koji pate od cervikalne spondilotične mijelopatije, čak i nakon operacije.
Istraživači su takođe procenili zadovoljstvo pacijenata postoperativnim tretmanom. Otkrili su da je niža za one koji su i dalje imali parestezije u rukama i stopalima, bez obzira na to da li su im se motorni simptomi poboljšali ili ne.
Njihovi nalazi su objavljeni u časopisu Kičma.
Igle i igle, iznenadna hladnoća, peckanje, svrab, utrnulost udova—ovo su simptomi parestezije kod cervikalne spondilotične mijelopatije uzrokovane kompresijom puta kičmene moždine u vratnoj kičmi usled starenja ili drugih faktora. Motorni simptomi kao što su otežano hodanje i mokrenje razvijaju se postepeno, što zahteva hirurško lečenje.
Operacija cervikalne spondilotične mijelopatije ima za cilj poboljšanje i/ili sprečavanje daljeg pogoršanja fizičke funkcije i kvaliteta života. Međutim, pacijenti često nisu zadovoljni svojim lečenjem mijelopatije kada imaju tešku rezidualnu paresteziju, čak i kada se fizička funkcija i kvalitet života poboljšaju nakon operacije.
Tim istraživača koji je predvodio dr Koji Tamai sa Odeljenja za ortopediju na Medicinskom fakultetu Univerziteta Osaka Metropolitan anketirao je 187 pacijenata sa parestezijom koji su bili podvrgnuti operaciji kičme da bi procenili postoperativne simptome. Otkrili su da je 86 pacijenata prijavilo da nastavljaju da doživljavaju tešku rezidualnu paresteziju, što je naznačeno rezultatom od 40 ili više od 100 na skali samoocenjivanja koja se koristi kao standard u procenama operacija.
„Studija je takođe otkrila da je ‘zadovoljstvo postoperativnim tretmanom’ bilo niže za one koji su i dalje imali parestezije u rukama i stopalima, bez obzira da li su im se motorni simptomi poboljšali ili ne“, rekao je dr Tamai. „Dalje, ova studija je otkrila da je veća verovatnoća da će pacijenti koji se žale na bol pre operacije imati zaostalu paresteziju. Nadamo se da će se buduća istraživanja fokusirati na razvoj strategija lečenja rezidualne parestezije.“
