Nova studija je otkrila da ljudi koji trenutno pate ili se suočavaju sa visokim rizikom od posttraumatskog stresnog poremećaja pokazuju posebne obrasce u četiri biomarkera koji se mogu meriti jednostavnim testom krvi. Nalazi sugerišu da bi ovi biomarkeri mogli da se koriste za predviđanje verovatnoće da će osoba razviti PTSP, dijagnostikovati poremećaj ili pratiti odgovor na lečenje.
PTSP se može javiti nakon doživljavanja ili svedočenja traumatskog događaja. Trenutno se dijagnostikuje na osnovu simptoma kao što su flešbekovi, teškoće sa spavanjem ili koncentracijom, negativne misli, problemi sa pamćenjem i izbegavanje situacija koje izazivaju. Pošto drugi poremećaji mogu imati neke od istih simptoma, može biti izazovno dijagnostikovati PTSP i proceniti promene kao odgovor na lečenje.
Ovo istraživanje, koje je uključivalo preko 1.000 pripadnika službe, predstavlja najveću prospektivnu studiju do sada za procenu bioloških markera PTSP-a tokom vremena.
„Ova studija pruža dragocene uvide u prirodnu istoriju PTSP-a i efikasnost intervencija, koje mogu da informišu o razvoju smernica za lečenje i poboljšaju brigu o pojedincima koji pate od PTSP-a“, rekla je Stejsi-En Miler, istraživač na Institutu vojske Volter Rid. istraživanja u Silver Springu, Merilend. „Bolje metode predviđanja ili skrininga za PTSP mogle bi da pomognu u prevazilaženju poremećaja tako što će se identifikovati pojedinci sa visokim rizikom od razvoja PTSP-a i obezbediti im rane intervencije ili strategije prevencije. Ovo bi potencijalno moglo smanjiti ozbiljnost simptoma ili sprečiti da se poremećaj u potpunosti razvije. “
Miler će predstaviti novo istraživanje na Discover BMB, godišnjem sastanku Američkog društva za biohemiju i molekularnu biologiju, od 25. do 28. marta u Sijetlu.
Biomarkeri, koji odražavaju biološke procese, mogu pružiti objektivnu meru fizioloških promena povezanih sa bolestima kao što je PTSP. Za ovu studiju, istraživači su analizirali četiri biomarkera u uzorcima krvi aktivnih pripadnika koji su uzeti pre 10-mesečnog raspoređivanja, tri dana nakon njihovog povratka i tri do šest meseci nakon njihovog povratka. Biomarkeri su ranije bili povezani sa stresom, depresijom, anksioznošću i poremećajima mentalnog zdravlja. Oni su uključivali: glikolitički odnos, meru kako telo razlaže šećer da bi proizvelo energiju; arginin, aminokiselina koja igra ulogu u imunološkom i kardiovaskularnom sistemu; serotonin, hemijski glasnik koji pomaže u regulisanju raspoloženja, sna i drugih funkcija; i glutamat, hemijski glasnik koji igra ulogu u učenju i pamćenju.
Istraživači su podelili pripadnike službe u grupe na osnovu mera PTSP-a i mentalne otpornosti i uporedili četiri biomarkera među različitim grupama. Učesnici su klasifikovani da imaju PTSP, PTSP ispod praga ili nemaju PTSP u zavisnosti od njihove kliničke dijagnoze i simptoma PTSP-a. Istraživači su klasifikovali otpornost učesnika na osnovu kombinacije faktora uključujući PTSP, anksioznost, kvalitet sna, poremećaje upotrebe alkohola, izloženost u borbi, traumatske povrede mozga i opšte fizičko i mentalno zdravlje. Prethodne studije su pokazale da ljudi za koje se smatra da imaju nisku otpornost na osnovu ovih mera imaju mnogo veću verovatnoću da će razviti PTSP nakon raspoređivanja od onih sa visokom otpornošću.
Upoređujući ove biomarkere kod ljudi sa različitim statusom PTSP-a i nivoima otpornosti, rezultati su pokazali da oni sa PTSP-om ili PTSP-om ispod praga imaju značajno veći glikolitički odnos i niži arginin od onih sa visokom otpornošću. Ljudi sa PTSP-om takođe su imali značajno niži serotonin i veći glutamat od onih sa visokom otpornošću. Ove veze su bile nezavisne od faktora kao što su pol, starost, indeks telesne mase, pušenje i konzumacija kofeina.
Istraživači su rekli da bi biomarkeri mogli pomoći da se predvidi koji se pojedinci suočavaju sa visokim rizikom od PTSP-a, poboljšaju tačnost dijagnoze PTSP-a i poboljšaju opšte razumevanje pokretača i efekata PTSP-a.
„Poboljšane metode skrininga i predviđanja PTSP-a mogle bi da informišu o boljim pristupima lečenju pružanjem dubljeg razumevanja osnovnih bioloških mehanizama poremećaja“, rekao je Miler. „Ovo bi moglo dovesti do razvoja ciljanijih i efikasnijih tretmana za PTSP ili do identifikovanja specifičnih podtipova PTSP-a, koji mogu različito reagovati na različite tretmane.“
Istraživači su upozorili da će biti potrebno više istraživanja i validacije kako bi se potvrdila korisnost biomarkera u stvarnim okruženjima.
Istraživanje je sprovedeno u saradnji sa Konzorcijumom za PTSP sistemske biologije, mrežom vladinih i akademskih laboratorija.
