Starenje je prirodan proces koji utiče na sve žive organizme, podstičući postepene promene u njihovom ponašanju i sposobnostima. Prethodne studije su istakle nekoliko fizioloških faktora koji mogu doprineti starenju, uključujući imune odgovore tela, neravnotežu između proizvodnje reaktivnog kiseonika (tj. slobodnih radikala) i antioksidanata, i poremećaje sna.
Dok je veza između starenja i ovih različitih faktora dobro dokumentovana, veza između njih je još uvek slabo shvaćena. Istraživači sa Vašingtonskog univerziteta u Sent Luisu nedavno su identifikovali imuni molekul koji bi mogao da igra ključnu ulogu u modulaciji procesa starenja i dužine životnog veka živog organizma. Ova studija kombinuje različite oblasti nauke, uključujući genetiku, neuronauku, imunologiju i mikrobiologiju kako bi istražila vezu između imunih molekula i starenja.
Prethodna istraživanja su otkrila da citokini, proteini koji podržavaju imuni sistem i pomažu u upravljanju upalom, mogu uticati na ponašanje životinja. Istraživači su shvatili da bi ova otkrića mogla biti povezana sa starenjem i odlučili su da istraže moguću vezu između ovih različitih fizioloških fenomena.
Korišćenjem širokog spektra eksperimentalnih tehnika za ispitivanje voćnih mušica i miševa, istraživači su identifikovali gen pod nazivom Slpi (IM33 u voćnim mušicama) kao ključni imuni molekul koji utiče na starenje i životnu dob. Kada su oborili ovaj gen u imunim ćelijama voćnih mušica, to je rezultiralo povećanim nivoom reaktivnog kiseonika i promenama u crevnoj mikrobioti, što je dovelo do oksidativnog stresa i skraćenja životnog veka muva. Ovo istraživanje takođe je ukazalo na poremećaje sna povezane sa starenjem.
Otkrića ove studije ukazuju na to da imuni molekul može da funkcioniše kao glasnik između mozga i creva, regulišući različite aspekte starenja i životnog veka organizama. Ovo otkriće bi moglo imati dalekosežne posledice za razumevanje mehanizama starenja i potencijalno nove pristupe usporavanju ovog procesa.
Studija predstavlja važan doprinos naporima u boljem razumevanju osnova starenja na genetskom i neuronskom nivou, otvarajući nove puteve za buduća istraživanja i terapije za usporavanje starenja.
