Ljudi sa gojaznošću koji pate od blage traumatske povrede mozga (mTBI) mogu biti izloženi riziku od produženih simptoma povezanih sa mTBI, verovatno zbog povećane sistemske upale, prema novoj studiji koju su sproveli istraživači sa Medicinskog fakulteta Univerziteta u Pitsburgu.
Istraživanje, objavljeno u časopisu Journal of Neurologi, Neurosurgeri and Psichiatri, procenjivalo je pacijente – i gojazne i one sa zdravim indeksom telesne mase (BMI) – koji su upisani u studiju Transforming Research and Clinical Knovledge in Traumatic Brain Injuri (TRACK-TBI) u okviru 24 sata održavanja mTBI. Pacijentima je uzeta krv kako bi se proverili inflamatorni biomarkeri i popunjavali upitnici za procenu ishoda tokom perioda od 12 meseci. Studija je prva koja je istražila da li gojaznost utiče na odnos između vremena oporavka, simptoma i povećanog inflamatornog odgovora kod pacijenata sa mTBI.
„Gojaznost je nešto što je u velikoj meri ignorisano kada neko pati od mTBI“, rekao je glavni autor dr Šon Igl, docent za istraživanje na Odeljenju za neurološke hirurgije u Pitu. „Uloga gojaznosti je proučavana kod pacijenata sa težim povredama mozga, ali se malo zna o njegovom uticaju na blaže povrede mozga.
Uprkos „blagom“ nadiku, 53% pacijenata sa mTBI koji se jave u odeljenje hitne pomoći imaju funkcionalna ograničenja godinu dana kasnije. Pacijenti se mogu rehabilitovati korišćenjem kognitivnih bihejvioralnih i fizičkih terapija, ali oni sa produženom neuroinflamacijom imaju tendenciju da imaju duži proces oporavka i teže simptome.
Dva krvna biomarkera – visokoosetljivi C-reaktivni protein (hsCRP) i interleukin protein šest (IL-6) – oba su važna u posredovanju inflamatornog odgovora nakon mTBI. HsCRP je protein koji proizvodi jetra koji je povezan sa povećanom sistemskom upalom, a IL-6 promoviše upalu omogućavajući ekspresiju inflamatornih proteina u telu.
Pacijenti sa mTBI sa gojaznim BMI imali su veće koncentracije hsCRP u poređenju sa onima sa BMI zdravog tela na dan povrede, kao i dve nedelje i šest meseci nakon povrede, dok je njihova koncentracija IL-6 bila veća na dve nedelje, šest meseci. i 12 meseci nakon povrede.
Eagle je objasnio da su biomarkeri u krvi skočili u različito vreme kod gojaznih pacijenata sa mTBI uglavnom zato što je hsCRP marker sistemske upale, dok je IL-6 češće povezan sa traumom.
„Ako je pacijent gojazan, to znači da ima više osnovno stanje upale, a nivoi hsCRP-a su još veći nakon traume mozga“, rekao je Igl. „IL-6 takođe raste nakon traume, a viši nivoi su povezani sa lošijim ishodima nakon održavanja mTBI.“
Iako nije bilo više gojaznih pacijenata – u poređenju sa onima sa zdravim BMI – koji su imali nepotpuni funkcionalni oporavak, procene šest i 12 meseci nakon povrede pokazale su da su gojazni pacijenti imali produžene simptome mTBI u poređenju sa kohortom zdravog BMI.
Prethodne studije su utvrdile da su gojaznost i mTBI odvojeno povezani sa upalom. Slično, studije na životinjama su istraživale vezu između gojaznosti i oporavka od povreda mozga. Međutim, nije sprovedeno nijedno istraživanje koje bi ispitivalo način na koji bi gojaznost mogla da posreduje u inflamatornom odgovoru i simptomima mTBI kod ljudi.
„Nadamo se da ćemo izgraditi naš istraživački program kako bismo pronašli tretmane koji smanjuju upalu i poboljšavaju ukupno zdravlje gojaznih pacijenata nakon mTBI“, rekao je Eagle. „Naši nalazi sugerišu da bi kliničari trebalo da razmotre veću telesnu masu kao faktor rizika za slabe odgovore na mTBI.“
