Nakon godina intenzivnog istraživanja i analize drevnih genetičkih ostataka, međunarodni tim istraživača objavio je otkriće koje će značajno doprineti našem razumevanju kako su se drevna društva odnosila prema osobama sa genetskim poremećajima. Ova nova saznanja, objavljena u uglednom naučnom časopisu Nature Communications, iznose šest slučajeva Daunovog sindroma pronađenih u skeletima iz prošlih ljudskih populacija.
Daunov sindrom, poznat i kao trizomija 21, genetski je poremećaj koji uzrokuje dodatnu kopiju hromozoma 21. Ovo stanje dovodi do različitih fizičkih i intelektualnih karakteristika kod pojedinaca, uključujući intelektualni invaliditet i specifične fizičke osobine kao što su oblik očiju i niži rast. Iako su ove karakteristike dobro dokumentovane kod savremenih osoba sa Daunovim sindromom, otkrivanje ovog stanja u drevnim ljudskim ostacima predstavlja izazov zbog nedostatka očiglednih fizičkih dokaza.
Međutim, zahvaljujući napretku u tehnologiji sekvenciranja DNK, istraživači su mogli da identifikuju šest osoba sa Daunovim sindromom iz uzoraka drevne DNK. Ovo otkriće pruža uvid u život i sudbinu osoba sa ovim genetskim poremećajem u prošlosti.
Jedna od osoba sa Daunovim sindromom otkrivena je na crkvenom groblju u Helsinkiju, Finska, gde je bila pažljivo sahranjena ispod današnjeg popularnog turističkog mesta, Helsinškog senatskog trga. Još jedna jedinka pronađena je na grčkom ostrvu Egina, gde je sahranjena pored svoje kuće, sa ukrasnom ogrlicom od perli, dok je treća identifikovana na lokalitetu bronzanog doba u Bugarskoj.
Ovi slučajevi ukazuju na to da su osobe sa Daunovim sindromom, iako su bile mlade kada su umrle, bile pažljivo sahranjene, što sugeriše da su bile cenjene kao članovi svojih zajednica. Ovo istraživanje naglašava važnost razumevanja kako su se drevna društva odnosila prema osobama sa genetskim poremećajima i pruža uvid u empatiju i brigu koju su pokazivala prema neuobičajenim članovima svoje zajednice.
Zajedno sa otkrićem slučajeva Daunovog sindroma, istraživači su takođe identifikovali osobu sa Edvardsovim sindromom, drugim genetskim poremećajem. Ova otkrića pružaju dublji uvid u raznolikost genetskih poremećaja prisutnih u drevnim ljudskim populacijama i postavljaju nova pitanja o evoluciji i adaptaciji čovečanstva kroz istoriju.
Kako se istraživanje nastavlja i tehnologija napreduje, očekuje se da će otkrića poput ovih dodatno proširiti naše razumevanje drevnih društava i načina na koje su se odnosila prema različitim članovima zajednice. Ova saznanja mogu pružiti dragocen uvid u evoluciju ljudske empatije i brige, dok istovremeno osvetljavaju raznolikost ljudskog iskustva kroz vekove.
