Arheolozi su na ostrvu Sulavesi u Indoneziji otkrili dva izuzetno retka i smrtonosna artefakta – zube tigraste ajkule koji su datirani na oko 7.000 godina. Ovi artefakti pružaju neke od najstarijih arheoloških dokaza globalno za korišćenje zuba ajkule u kompozitnim oružjima, kao što su noževi i oštrice napravljene od više delova. Do sada su najstariji poznati primeri ovakvih oštrica bile starije od 5.000 godina.
Međunarodni tim arheologa koristio je naučne analize, eksperimentalnu reprodukciju i posmatranje savremenih zajednica kako bi utvrdili da su ova dva modifikovana zuba tigraste ajkule nekada bila pričvršćena za ručke i korišćena kao oštrice. Veruje se da su se koristili u ritualima ili u borbenim situacijama.
Ovi zubi su pronađeni tokom iskopavanja u okviru zajedničkog indonežansko-australijskog programa arheoloških istraživanja. Oba primerka potiču iz vremena Toaleanske kulture, tajanstvenog društva za hranjenje koje je živelo na jugozapadnom Sulavesiju pre oko 8.000 godina.
Zubi tigraste ajkule, koji su veličine slične i potiču od ajkule Galeocerdo cuvier, bili su perforirani kako bi se pričvrstili za drške, koristeći pri tome biljne niti i prirodni lepak napravljen od mineralnih, biljnih i životinjskih materijala.
Mikroskopskim ispitivanjem zuba otkriveno je da su oni služili za bušenje, sečenje i struganje mesa i kostiju. Iako su zubi pokazivali znakove habanja, postojalo je mnogo više habanja nego što bi se očekivalo pri prirodnom hranjenju ajkule.
Istraživači smatraju da su ove oštrice koristili za borbenu ili ritualnu upotrebu, umesto kao svakodnevni alat za sečenje. Artefakti slični ovim zubima ajkule pronađeni su širom sveta i često se povezuju sa ritualima i sukobima u različitim kulturama.
Otkriće ovih artefakata ukazuje na to da je posebna vrsta oružja u azijsko-pacifičkom regionu postojala mnogo duže nego što se ranije mislilo.
