Nova studija objavljena 17. jula 2024. u časopisu PLOS ONE pruža dokaze da su ljudi eksploatisali velike sisare u Argentini pre više od 20.000 godina. Istraživanje koje je vodio Marijano Del Pape sa Nacionalnog univerziteta La Plata, Argentina, i njegovi kolege, može značajno promeniti razumevanje rane ljudske okupacije Južne Amerike.
Rano ljudsko prisustvo u Južnoj Americi je predmet intenzivnih debata, sa posebnim fokusom na raseljavanje ljudi širom Amerike i potencijalnu ulogu ljudi u izumiranju velikih sisara na kraju pleistocena. Dosadašnja istraživanja bila su ograničena zbog nedostatka direktnih arheoloških dokaza o ranim ljudskim interakcijama sa životinjama.
Istraživači su analizirali pleistocenske fosile sisara sa obala reke Rekonkista, severoistočno od Pampejske regije u Argentini. Fosili pripadaju gliptodontu, džinovskom rođaku armadila, poznatom kao Neosklerokaliptus. Statistička analiza tragova posekotina na delovima karlice, repa i oklopa ukazuje na upotrebu kamenog oruđa, a raspored tragova odgovara sekvenci klanja koja cilja na mesnate delove tela.
Radiokarbonsko datiranje pokazuje da su fosili stari oko 21.000 godina, što je skoro 6.000 godina starije od drugih poznatih arheoloških dokaza u južnoj Južnoj Americi. Ovi rezultati su u skladu sa nedavnim nalazima koji ukazuju na rano prisustvo ljudi u Americi pre više od 20.000 godina i predstavljaju među najstarijim dokazima ljudske interakcije sa velikim sisarima neposredno pre njihovog izumiranja.
Autori studije sugerišu da bi dodatna iskopavanja na ovom lokalitetu, dalja analiza tragova posekotina i opsežnije radiokarbonsko datiranje fosila mogli dodatno potvrditi ove nalaze. Dokazi iz ove studije izazivaju tradicionalni vremenski okvir za prvi ljudski narod u Americi pre 16.000 godina, kako navodi Migel Delgado, jedan od autora studije.
Ova studija pruža značajne dokaze o ranom ljudskom prisustvu i eksploataciji velikih sisara u Argentini pre više od 20.000 godina, što ima važne implikacije za razumevanje rane ljudske istorije u Americi. Dalje istraživanje i analiza su neophodni za dublje razumevanje ovih interakcija i njihove uloge u izumiranju pleistocenskih sisara.
