Jednako je verovatno da će žene roditi žive bebe nakon tretmana plodnosti ako se embrioni prenesu u njihove materice tri dana nakon oplodnje u laboratoriji, a ne pet. Međutim, starosna dob žena može uticati na ishode, prema novom istraživanju predstavljenom na 39. godišnjem sastanku Evropskog društva za ljudsku reprodukciju i embriologiju (ESHRE).
Dr Simone Cornelisse, istraživač i specijalizant za akušerstvo i ginekologiju na Univerzitetskom medicinskom centru Radboud, Nijmegen (Holandija), rekla je na konferenciji da su među 1202 žene iz 21 holandskog centra za plodnost koje su nasumično dodijeljene da im embrioni prebace u matericu nakon tri ili pet dana, nije bilo razlike u kumulativnoj stopi živog rađanja — stopi nataliteta koja je nastala prenošenjem svežih i smrznutih embriona nakon jednog ciklusa uzimanja jajne ćelije.
Do sada nije bilo dokaza o tome da li se kumulativna stopa živorođenosti razlikovala u zavisnosti od toga koliko dugo su embrioni kultivisani u laboratoriji pre nego što su prebačeni u matericu. Postoji trend među centrima za plodnost prema prenošenju embriona kada dostignu fazu blastociste (posle pet dana), a ne fazu cepanja (posle tri dana). Smatralo se da je lakše izabrati najvitalnije embrione ako su dostigli stadijum blastociste. Takođe se smatralo da je materica bila prijemčivija nakon pet dana. Međutim, kultivisanje embriona duže van materice nosi rizike, a efekti na potomstvo u kasnijem životu su još uvek nejasni.
Studija, predstavljena na 39. godišnjem sastanku Evropskog društva za ljudsku reprodukciju i embriologiju, prvo je veliko randomizovano kontrolisano ispitivanje koje pruža dokaze „zlatnog standarda“ koji se fokusiraju na ishod do kojeg je roditeljima najviše stalo: da li će rezultirati rođenjem živog beba?
Dr Kornelis je rekao: „Većina studija se fokusirala na ishod transfera svežih embriona, ali nemaju podatke o kumulativnoj stopi živorođenih svih transfera iz jedne kolekcije jajnih ćelija, uključujući embrione koji su zamrznuti i uskladišteni za kasniju upotrebu. Zbog toga još uvek nije jasno da li pacijenti imaju koristi od nedavne promene politike na transfere u stadijumu blastociste. Kumulativna stopa živorođenosti je nesumnjivo najrelevantniji ishod za roditelje i za istraživače koji procenjuju uspeh IVF programa.“
Među 603 žene kojima su prebačeni embrioni u stadijumu blastociste, kumulativna stopa živorođenih iznosila je 58,9% (355 živorođenih). Ako su prebačeni embrioni u fazi cepanja, stopa živorođenih je bila 58,4% (350 živorođenih od ukupno 599 žena). Nije bilo razlike u vremenu potrebnom ženama da postignu trudnoću koja je rezultirala živorođenjem.
Sve žene su imale dobre prognoze, što je definisano kao da imaju najmanje četiri embriona na raspolaganju za transfer nakon dva dana kultivisanja u laboratoriji.
Istraživači su takođe posmatrali kumulativne stope živog rađanja po godinama, podelivši žene na one mlađe od 36 godina i one koje su imale 36 ili više godina. „Pronašli smo potencijalnu korist od prenosa embriona u fazi cepanja kod žena koje su imale do 36 godina, ali razlika nije bila statistički značajna: kumulativna stopa živorođenja od 67% za embrione u fazi cepanja u poređenju sa stopom od 63% za blastocistu. embrioni u fazi“, rekao je dr Kornelis. „Ovo je bilo u suprotnosti sa ženama starijim od 36 godina, kod kojih smo pronašli potencijalnu, ali ne i statistički značajnu korist od prenosa embriona u stadijumu blastociste: kumulativna stopa živorođenja od 52% za ove naspram stope od 43% za fazu cepanja. embriona“.
Istraživači sugerišu da iako neki od ovih rezultata nisu statistički značajni, ipak su klinički značajni. „Ako ovo posmatramo u većoj grupi žena, rezultati bi verovatno dostigli statistički značaj“, rekla je dr Kornelis.
Kada su istraživači pogledali stopu živorođenih nakon transfera samo svežih embriona, otkrili su značajnu razliku u korist transfera u stadijum blastociste: 37% (223 živorođene dece među 603 žene) u poređenju sa 29,5% (177 rođenih među 599 žena). ) za embrione u fazi cepanja. Prethodne studije su takođe imale slične rezultate.
Ova razlika je bila još izraženija kada su posmatrali stope živog rađanja po godinama. Kod žena starosti 36 godina ili više, stopa živorođenih je bila 35% za sveže embrione u fazi blastociste u poređenju sa 18,5% za embrione u fazi cepanja (76 porođaja među 215 žena u poređenju sa 40 porođaja među 216 žena). Za žene mlađe od 36 godina, razlika nije bila statistički značajna: 38% za embrione u fazi blastociste naspram 36% za embrione u fazi cepanja (147 porođaja među 388 žena naspram 137 porođaja među 383 žene).
„Naša studija pokazuje da je kumulativna stopa živorođenosti slična među ženama kojima su embrioni prebačeni u fazi blastociste ili u fazi cepanja. Međutim, kliničari i njihovi pacijenti treba da uzmu u obzir efekte starosti“, rekla je dr Kornelis.
„Kod žena od 36 godina ili više, sa dobrom prognozom, uočili smo klinički relevantnu veću kumulativnu stopu živorođenosti i stopu živorođenosti nakon transfera svežih embriona, kada su embrioni prebačeni u stadijumu blastociste. Važno je napomenuti da je kod mlađih žena sa dobrom prognozom, transfer u stadijumu cepanja je dobra strategija i podjednako uspešan kao i transfer u stadijumu blastociste.“
Ona je zaključila: „U potpomognutoj reprodukciji, mnogi novi razvoji i tehnike se često uvode u kliničku praksu, kao kod transfera u stadijum blastociste, sa malo ili bez dokaza. Štaviše, konačna korist za pacijente, podaci o kumulativnom živorođenju, često su nije prijavljeno. Važno je da se novi razvoji plodnosti i tretmani prvo pravilno procene u kliničkim ispitivanjima pre nego što se uvedu u kliničku praksu, kako bi se klinikama i pacijentima omogućilo da naprave uravnotežen izbor zasnovan na čvrstim podacima.“
Dr Kornelis i njene kolege sada sprovode analizu troškova i koristi studije da vide da li je jedna opcija isplativija od druge i za koje starosne grupe. Takođe će analizirati potencijalne rizike i teret lečenja pacijenata.
Istraživači naglašavaju da su njihovi nalazi primenljivi samo na žene sa dobrom prognozom (najmanje četiri dostupna embriona) i možda neće važiti za sve žene koje su podvrgnute lečenju neplodnosti.
Predsedavajući ESHRE, profesor Carlos Calhaz-Jorge iz bolničkog centra Severni Lisabon i Hospital de Santa Maria u Lisabonu (Portugal), nije bio uključen u ovo istraživanje. On je prokomentarisao: „Rezultati ovog randomiziranog kontrolisanog ispitivanja su veoma važni i mogu imati značajne implikacije na pacijente. Ova studija pruža relevantne podatke za podršku odlukama zasnovanim na dokazima u oblasti u kojoj trenutnim opcijama nedostaju neki strukturirani, dugoročni dokazi. Trenutni trend ka produžavanju vremena kultivisanja embriona u laboratoriji dogodio se bez dovoljno dokaza koji bi to podržali. Studija dr Kornelise i njenih kolega pokazuje da to možda nije uvek najbolja strategija za sve pacijente.“
„Biće zanimljivo videti rezultate većih grupa pacijenata, kao i analizu troškova i koristi, kada će možda biti moguće videti različite efekte trodnevnih i petodnevnih transfera na pacijente, kako finansijski tako i u smislu njihovog mentalnog i fizičkog zdravlja“.
