Arheolozi sa Univerziteta Kalifornija u Berkliju došli su do revolucionarnog zaključka o načinu na koji su rani ljudi koristili oštre kamene vrhove, poznate kao Klovisovi vrhovi, za lov na megafaunu pre više od 13.000 godina. Umesto da su ih koristili kao bacana koplja, istraživači sugerišu da su rani lovci možda postavljali svoja koplja pod uglom, omogućavajući da životinje nalete na oštre vrhove, izazivajući smrtonosne povrede.
Tim, predvođen naučnim saradnikom Skotom Bajramom i vanrednim profesorom antropologije Junom Sunserijem, analizirao je istorijske dokaze i sproveo eksperimentalne studije, fokusirajući se na načine na koje su koplja reagovala na silu masivnih životinja. Otkrili su da kada životinja naleti na postavljeno koplje, oštar vrh deluje kao savremeni metak sa šupljim vrhom, nanoseći ozbiljne povrede koje bi mogle oboriti čak i najkrupnije sisare, poput mastodonta i sabljastih mačaka.
Klovisovi vrhovi, nazvani po gradu Klovis u Novom Meksiku, gde su prvi put otkriveni, imali su ključnu ulogu u preživljavanju ranih zajednica u Severnoj Americi. Arheolozi su godinama pokušavali da shvate kako su ovi precizno izrađeni kameni alati korišćeni u lovu. Istraživanje Berklija sugeriše da su ovi alati bili deo sofisticiranog lovačkog sistema, dizajniranog da maksimizira šanse za uspešan lov i preživljavanje u surovim uslovima ledenog doba.
Ovi nalazi ne samo da menjaju naše razumevanje drevne tehnologije i taktika preživljavanja, već i bacaju novo svetlo na inovativnost i adaptabilnost ranih ljudi, omogućavajući nam da bolje razumemo kako su živeli i lovili u svetu ispunjenom opasnim megafaunama.
