Inovativna boja koja sadrži bakterije koje proizvode kiseonik sposobne da uhvate ugljen-dioksid (CO 2) kreirali su naučnici sa Univerziteta u Sariju. Istraživači sugerišu da bi se ova boja, poznata kao „biopremaz“, mogla koristiti u ekstremnim okruženjima, kao što su svemirske stanice.
Biopremazi su vrsta boje na bazi vode koja pokriva žive bakterije unutar slojeva. Osim što hvataju ugljenik, oni mogu služiti i kao bioreaktori ili kao biosenzori.
Sarijeva kreacija, nazvana „Green Living Paint“, sadrži Chroococcidiopsis cubana, bakteriju koja se podvrgava fotosintezi da bi proizvela kiseonik dok hvata CO2. Ova vrsta se obično nalazi u pustinji i zahteva malo vode za preživljavanje. Klasifikovan kao ekstremofil, može preživeti ove ekstremne uslove.
Dr Suzie Hinglei-Vilson, viši predavač bakteriologije na Univerzitetu Surrei, rekla je: „Sa povećanjem gasova staklene bašte, posebno CO2, u atmosferi i zabrinutosti zbog nestašice vode zbog rastuće globalne temperature, potrebni su nam inovativni, ekološki prijateljski i održivi materijali. Mehanički robusni, biopremazi spremni za upotrebu, ili ‘žive boje’, mogli bi pomoći u suočavanju sa ovim izazovima smanjenjem potrošnje vode u tipično vodeno intenzivnim procesima baziranim na bioreaktorima.“
Da bi istražili prikladnost Chroococcidiopsis cubana kao biopremaz, istraživači su imobilizirali bakterije u mehanički robusnom biopremazu napravljenom od polimernih čestica i prirodnih glinenih nanocevi u vodi, koji je potpuno osušen pre rehidracije. Oni su primetili da bakterije unutar bioprevlake proizvode do 0,4 g kiseonika po gramu biomase dnevno i hvataju CO2. Kontinuirana merenja kiseonika nisu pokazala znake opadanja aktivnosti tokom mesec dana.
Nasuprot tome, istraživači su sproveli slične eksperimente sa bakterijom Sinechocistis sp., još jednom cijanobakterijom koja se obično nalazi u slatkoj vodi. Za razliku od svog pustinjskog kolege, nije bio u stanju da proizvede kiseonik unutar bioprevlake.
Simon Krings, vodeći autor i bivši postdiplomski istraživač na Odeljenju za mikrobne nauke na Univerzitetu u Sariju, rekla je: „Fotosintetička Chroococcidiopsis ima izuzetnu sposobnost da preživi u ekstremnim okruženjima, kao što su suše i nakon visokog nivoa izloženosti UV zračenju. To ih čini potencijalnim kandidatima za kolonizaciju Marsa.“
Ova studija je objavljena u časopisu Spektar mikrobiologije.
