Stručnjaci sa Univerziteta Njukasl otkrili su da je nervni sistem ljudi sa umorom posle COVID-a nedovoljno aktivan u tri ključne oblasti. Umor je jedan od najčešćih simptoma dugotrajnog COVID-a.
Ovaj napredak bi mogao da dovede do boljeg lečenja i testova za identifikaciju stanja, a tim već napreduje u radu nakon što je upravo započeo ispitivanje. Počeli su da regrutuju pacijente kako bi testirali efikasnost TENS mašine — koja se obično koristi za ublažavanje bolova pri porođaju — da bi se ublažio umor kod pacijenata sa dugotrajnim COVID-om.
Naučnici sa Univerziteta u Njukaslu sproveli su niz bihejvioralnih i neurofizioloških testova na ljudima koji pate od umora posle COVID-a i uporedili ih sa ljudima bez umora. Otkrili su da ljudi sa umorom nakon COVID-a pokazuju neaktivnost u tri specifična područja nervnog sistema. Istraživanje je objavljeno u Brain Communications.
Našli su: – sporije reakcije u određenim oblastima mozga zbog neaktivnosti u specifičnim kortikalnim krugovima neravnoteža u autonomnom nervnom sistemu; mrežu nerava koja reguliše nesvesne telesne procese kao što su krvni pritisak i brzina disanja je poremećena. Ovo može imati širok spektar efekata na nekoliko različitih procesa u telu; abnormalnosti mišića – mišićna vlakna se lakše zamaraju nakon vežbanja nego kod ljudi bez umora nakon COVID-a.
Dr Demetris Soteropulos, viši predavač neuronauke o motornim sistemima na Univerzitetu Njukasl, koji je vodio istraživanje, rekao je: „Ove abnormalnosti u rezultatima objektivnih testova pokazuju da je umor kod dugotrajnog COVID-a merljiva bolest i ovi testovi nam vremenom mogu pomoći da razumemo kako promene u nervnom sistemu doprinose umoru“.
Procenjuje se da 1,9 miliona ljudi, oko 2,9% stanovništva Velike Britanije, ima dugi COVID, a oko polovina onih koji su prijavili umor kao primarni simptom. Dok većina ljudi koji se zaraze COVID-om ne razbole se ozbiljno i ozdrave relativno brzo, neki imaju dugotrajne probleme nakon oporavka od infekcije — čak i ako u početku nisu bili jako bolesni.
Grupa od 37 dobrovoljaca sa umorom nakon COVID-a prošla je niz dobro uspostavljenih neinvazivnih bihejvioralnih i neurofizioloških testova. Njihovi rezultati su upoređeni sa rezultatima 52 kontrolna subjekta, usklađenih po godinama i polu, koji su podvrgnuti istim testovima. Testovi koji su obezbedili 33 seta podataka uključivali su test vremena reakcije zaprepašćenja, elektrokardiogram i transkranijalnu magnetnu stimulaciju.
Istraživačka saradnica, dr En Bejker, koja je koautorka rada, dodala je: „Znamo da su se mnogi ljudi suočili sa kritikom ili čak nevericom kada prijave dugotrajan COVID, pa tako što smo u mogućnosti da pružimo nezavisnu meru, možemo pomoći medicinskom timovi pružaju stalnu podršku.“
Istraživački asistent Natalie Maffitt, koautor rada, rekla je: „Na osnovu ovih nalaza, počinjemo testiranje na Univerzitetu Njukasl o tome da li se autonomni nervni sistem može modulirati kako bi se poboljšali simptomi umora nakon COVID-a.
„Ispitiramo neinvazivnu metodu koja uključuje pričvršćivanje slušalice na tragus na uhu i isporuku malih električnih struja do vagusnog nerva pomoću TENS mašine—poznate mnogima kroz njenu upotrebu za ublažavanje bolova tokom porođaja.“
