Olfaktivna disfunkcija, posebno mirisa, češća je kod osoba sa prethodnim COVID-19 u odnosu na osobe bez istorije infekcije, sa deficitima koji variraju u zavisnosti od tipa varijante koronavirusa 2 (SARS-CoV-2) teškog akutnog respiratornog sindroma, prema objavljenoj studiji u JAMA Netvork Open.
Rajan Šarets, sa Univerziteta u Pensilvaniji u Filadelfiji, i kolege su koristili psihofizičke testove koji su sami sebi davali, 53 stavka Vaterless Empirical Taste Test (VETT) i 40 stavki Test identifikacije mirisa Univerziteta Pensilvanije (UPSIT), kako bi istražili povezanost COVID-19 sa dugoročnim rezultatima u funkciji ukusa i mirisa. Analiza je obuhvatila 340 osoba sa i 434 osobe bez prethodnog COVID-19 (regrutovano od februara 2020. do avgusta 2023.).
Istraživači su otkrili da se rezultati ukusa ne razlikuju između osoba sa i bez prethodnog COVID-19 (ukupni VETT srednji rezultat prilagođen starosti i polu, 33,41 naspram 33,46). UPSIT rezultati su bili niži u grupi sa prethodnim COVID-19 u odnosu na grupu bez (srednji rezultat, 34,39 naspram 35,86), pri čemu je 30,3 odsto pojedinaca sa prethodnim COVID-19 i 21,0 odsto pojedinaca bez prethodnog COVID-19 imalo određeni stepen disfunkcije (odnos šanse, 1,64).
Ishodi mirisa su varirali u zavisnosti od varijante SARS-CoV-2 koja je prisutna u vreme infekcije, pri čemu su osobe sa originalnom netipiziranom i alfa varijantnom infekcijom pokazale više gubitaka od onih sa drugim varijantnim infekcijama. Ukupan do ozbiljan gubitak mirisa desio se kod 23,8 odsto osoba sa infekcijama alfa varijante, 13,5 odsto sa izvornom varijantnom infekcijom i 2,8 odsto osoba bez istorije COVID-19.
„Ovi nalazi sugerišu da dugotrajni gubitak ukusa koji opažaju mnogi pacijenti sa COVID-19 verovatno odražava gubitak osećaja ukusa od molekula mirisa koji dospevaju do oštećenog mirisnog epitela preko nazofarinksa, a ne kroz pupoljke ukusa“, pišu autori.
Jedan autor je otkrio finansijske veze sa Sensonics International, proizvođačem testova mirisa i ukusa koji se koriste u ovoj studiji.
