Porast slučajeva tularemije u SAD: Značaj svesti i ranog otkrivanja

Porast slučajeva tularemije u SAD: Značaj svesti i ranog otkrivanja

Broj slučajeva tularemije, poznate i kao „zečja groznica,“ povećao se za 56% u poslednjoj deceniji, prema novom izveštaju američkih Centara za kontrolu i prevenciju bolesti (CDC). Ova zarazna bolest, izazvana bakterijom Francisella tularensis, prenosi se na različite načine, uključujući ujede insekata, kontakt sa zaraženim životinjama i inhalaciju bakterija tokom aktivnosti poput košenja travnjaka.

Ključni nalazi:

  • Porast incidencije: U periodu od 2011. do 2022. godine zabeleženo je 2.462 slučaja tularemije, što predstavlja značajno povećanje u poređenju sa prethodnom dekadom.
  • Metode prenošenja: Bakterija se prenosi putem ugriza zaraženih krpelja i muva, kontakta sa zaraženim životinjama, ili čak aerosolizacijom tokom aktivnosti kao što je košenje.
  • Demografska distribucija: Najveći rizik primećen je kod američkih starosedelaca, dece od 5 do 9 godina, muškaraca starijih od 65 godina i stanovnika centralnog dela SAD.

Simptomi tularemije variraju u zavisnosti od načina infekcije, što otežava dijagnozu. Bolest može uzrokovati simptome slične gripu, čireve, limfadenopatiju, pa čak i ozbiljne sistemske infekcije. CDC je poboljšao praćenje bolesti uključivanjem slučajeva dijagnostikovanih pomoću PCR testova, što je povećalo stopu prijavljivanja „verovatnih slučajeva.“

Rizik i prevencija:

  • Profesionalni i rekreativni rizici: Osobe koje provode vreme na otvorenom, u blizini divljih životinja ili učestvuju u aktivnostima kao što je košenje trave, podložnije su infekciji.
  • Svesnost: Veća edukacija o putevima prenošenja i simptomima može pomoći u smanjenju rizika i ranom otkrivanju bolesti.

Tularemija je retka, ali ozbiljna, posebno ako se ne leči. Antibiotici poput streptomicina i doksiciklina mogu biti efikasni u ranom stadijumu. Bez lečenja, određene kliničke forme bolesti mogu imati smrtnost veću od 30%.

Povećanje slučajeva tularemije ukazuje na potrebu za boljim praćenjem, edukacijom i preventivnim merama, posebno među visokorizičnim grupama. Širenje svesti i dostupnost pouzdanih dijagnostičkih metoda mogu značajno doprineti smanjenju rizika od ove bolesti.